......dan is dat niet een man die elke dag tegen je zegt dat hij van je houdt en je ook graag elke dag wil zien. Ook wil hij graag dat jij dingetjes voor hem doet. Hij ziet graag dat jij bij hem bent als hij de dingen doet die hij leuk vindt. Hij heeft wat meer moeite om dingen te doen die jij leuk vindt. Sterker nog, hij heeft er gewoon moeite mee om veel dingen te doen, dat staat hem een beetje tegen......
Ach ieder het zijne, zou je in eerste instantie denken. Toch? Maar helaas slaan de eerder genoemde voorbeelden wat teveel op mijn eigen leven om er nog om te kunnen lachen.
Ik voel me miskend, niet gezien zeg maar. Ik doe er niet toe, ik ben overbodig. Als het gaat om een situatie zoals hierboven beschreven. Maar, wat doe ik dan tegen dat enorm knagende gevoel van eenzaamheid, dat me sinds 2013 weer flink aan het besluipen is? En in hoeverre hebben anderen dat gevoel ook?
Wat is vriendschap?
Allereerst, naar mijn mening moet vriendschap altijd de basis zijn. Dus ook binnen een relatie moet dat echt de kern zijn, anders komt het niet goed! Onder vriendschap kun je heel veel verstaan: vriendschap is kunnen luisteren, er zijn voor de ander, samen leuke dingen doen, zoals wandelen, maar het kan van alles zijn. De ander inspireren, opbeuren, samen lachen, samen eten, samen op een terrasje zitten, sporten, samen schilderen of muziek maken. Ik kan eindeloos doorgaan.
Maar vriendschap is NIET als je in een relatie de ander soort van voor je opeist en alleen bij jezelf thuis wil zien zodat er niemand anders 'aan kan komen'. Wat heb je daaraan? Ik zoek iemand die mij inspireert, stimuleert om verder te groeien, te kijken en te gaan. Binnen in een relatie hoort het ook zo te zijn dat je de goeie en de slechte kanten van de ander ziet en ook accepteert. Maar wel dat je je aanpast aan de ander allebei, je kiest er tenslotte toch zelf voor om met die persoon om te gaan?
En als je met iemand om gaat, IN WELKE VORM DAN OOK(!), is respect heel belangrijk. Geef elkaar de ruimte als dat nodig is, maar wees er ook met begrip, tijd en aandacht als dat wordt gevraagd.
Eenzaamheid zoals ik het zou omschrijven is het ontbreken van connectie met de ander. Tuurlijk zijn er dan van die mensen die zeggen: je moet eerst connectie met jezelf maken! Ok, is prima, zo gezegd zo gedaan. Maar wat als ik dan daarna behoefte heb aan gezelschap? Het soort gezelschap dat bij me past, wel te verstaan. Want fout gezelschap geeft een nog veel eenzamer gevoel.......
....................................................
Wat ik verwacht, is dat veel mensen zich in deze tekst zullen herkennen. Betrek het echter niet op jezelf, ik heb het niet over 1 specifiek persoon geschreven. Het is algemeen, regelmatig terugkerend gevoel waar ik op doel.
Ach ieder het zijne, zou je in eerste instantie denken. Toch? Maar helaas slaan de eerder genoemde voorbeelden wat teveel op mijn eigen leven om er nog om te kunnen lachen.
Ik voel me miskend, niet gezien zeg maar. Ik doe er niet toe, ik ben overbodig. Als het gaat om een situatie zoals hierboven beschreven. Maar, wat doe ik dan tegen dat enorm knagende gevoel van eenzaamheid, dat me sinds 2013 weer flink aan het besluipen is? En in hoeverre hebben anderen dat gevoel ook?
Wat is vriendschap?
Allereerst, naar mijn mening moet vriendschap altijd de basis zijn. Dus ook binnen een relatie moet dat echt de kern zijn, anders komt het niet goed! Onder vriendschap kun je heel veel verstaan: vriendschap is kunnen luisteren, er zijn voor de ander, samen leuke dingen doen, zoals wandelen, maar het kan van alles zijn. De ander inspireren, opbeuren, samen lachen, samen eten, samen op een terrasje zitten, sporten, samen schilderen of muziek maken. Ik kan eindeloos doorgaan.
Maar vriendschap is NIET als je in een relatie de ander soort van voor je opeist en alleen bij jezelf thuis wil zien zodat er niemand anders 'aan kan komen'. Wat heb je daaraan? Ik zoek iemand die mij inspireert, stimuleert om verder te groeien, te kijken en te gaan. Binnen in een relatie hoort het ook zo te zijn dat je de goeie en de slechte kanten van de ander ziet en ook accepteert. Maar wel dat je je aanpast aan de ander allebei, je kiest er tenslotte toch zelf voor om met die persoon om te gaan?
En als je met iemand om gaat, IN WELKE VORM DAN OOK(!), is respect heel belangrijk. Geef elkaar de ruimte als dat nodig is, maar wees er ook met begrip, tijd en aandacht als dat wordt gevraagd.
Eenzaamheid zoals ik het zou omschrijven is het ontbreken van connectie met de ander. Tuurlijk zijn er dan van die mensen die zeggen: je moet eerst connectie met jezelf maken! Ok, is prima, zo gezegd zo gedaan. Maar wat als ik dan daarna behoefte heb aan gezelschap? Het soort gezelschap dat bij me past, wel te verstaan. Want fout gezelschap geeft een nog veel eenzamer gevoel.......
....................................................
Wat ik verwacht, is dat veel mensen zich in deze tekst zullen herkennen. Betrek het echter niet op jezelf, ik heb het niet over 1 specifiek persoon geschreven. Het is algemeen, regelmatig terugkerend gevoel waar ik op doel.
