feromonen, zin en onzin

.....vorige week hoorde ik iemand praten over de feromonen. Dat je daar meer van zou merken in het voorjaar als excuus voor belachelijk en absurd mannelijk gedrag. Vooral in het voorjaar duidelijk herkenbaar....Haha. Als ik het woordje hoor moet ik onmiddelijk denken aan hormonen. Maar wordt je van feromonen ook niet een stuk vrolijker? Was het niet zoiets?......ik zoek het even op.

En wat zie ik? Je kunt feromonen gewoon bestellen zelfs. Ook lees ik dat mannelijke feromonen voor vrouwen niet stinken maar wel 'effect' hebben en andersom werkt het ook zo. Inmiddels heb ik verschillende sites gevonden waar je vrouwelijk of mannelijke feromonen kunt bestellen! Maar dat is gek, ik dacht altijd dat het iets natuurlijks was. En ook dat degene die bij je passen, ook een geur hebben (lokstof) die je onbewust aantrekt en die bij je past.
Maar als we extra feromonen gaan gebruiken, raakt alles dus helemaal in de war. Even zal het leuk zijn met wilde toestanden, maar spijt komt al snel om de hoek kijken?

Wetenschap: het woord feromoon komt oorspronkelijk uit het Griekse 'pheran' en 'horman' en het betekent 'drager van opwinding'. Het zijn natuurlijke chemische stoffen die worden geproduceerd door insecten, dieren en mensen om het andere geslacht aan te trekken.
Door dieren wordt het gebruikt om het territorium af te bakenen, om de andere sekse te vinden, om de sexuele bereidheid te laten zien.
In de landbouw kent men feromonen al heel lang. Sinds tijden worden dierlijke feromonen zoals musk gebruikt in parfums. Plus nu kunnen menselijke feromonen synthetisch worden nagemaakt voor persoonlijk gebruik.

Dus.....feromonen bevatten meestal de volgende stoffen: ANDRONESTON (kracht, agressie en dominantie, zweet), ANDRONESTOL(jeugdige vruchtbaarheid, zweet) en COPULINEN(vetzuren te vinden in vaginale afscheidingen van volwassen vrouwen, die ontspannend effect hebben op mannen). Het laatste neemt sterk af bij vrouwen die aan de pil of in de menopauze zijn.

Maar, ik vraag me dus wel af hoe het dan moet als je in de overgang komt. Wordt het dan allemaal een stuk minder, of zegeviert de liefde uiteindelijk toch over alles?

Help! De tijd vliegt!

Hahaha inmiddels ben ik alweer 48. En ik voelde me al geen 47 toen ik dat nog was, eerder hooguit een jaar of 40. Maar wie bepaalt hoe je je op een bepaalde leeftijd hoort te gedragen?
Is het dat, als je door de bank genomen niet meer echt als een 'lekker wijf' wordt beschouwd, dat je maar ineens bezadigd moet worden? Of net doen alsof je dat bent? Terwijl je nog allerlei behoeften hebt? En nee, dan bedoel ik niet alleen op het fysieke vlak, maar op allerlei vlakken.....

Bij komt vervolgens vrijwel meteen de term 'verantwoordelijk' gedrag, of toch in ieder geval, verantwoord gedrag. Maar wat is hiervoor in vredesnaam de norm? En wat als ik zin heb om af en toe gewoon door het rode licht te rijden of lopen? En er dan net een een meneer of mevrouw met een klein kind staat te wachten voor datzelfde licht? Moet ik dan het goede voorbeeld geven? Zelfs als ik verschrikkelijke haast heb? Nog even los van het feit dat dit wettelijk gezien een overtreding betreft he....

Bah, ik heb er zo geen zin in om een goed voorbeeld te zijn voor WIE dan ook! Ik zou eerder zeggen: mensen, volg je eigen voorbeeld. Probeer er zelf achter te komen wat goed voor jou is. Want dat is namelijk voor ieder individu weer anders. Natuurlijk doel ik dan niet op het voorbeeld van het stoplicht, maar wel iets breder. Of het nu gaat om kleding, politieke voorkeur, met wie je om wil gaan, en ga zo maar door.

Pffff.......nog even: 48. Wat een onzin is dat toch. Ik voel me niet zo. Zou wel nog een relaxed feestje willen geven, niet voor kado's maar gewoon voor de gezelligheid en wat drank. Verantwoordelijkheid en ik gaan niet zo goed samen. Verantwoording afleggen evenmin. Mensen die (te) veel van mij verwachten zonder dat ik iets heb beloofd, ook niet. Nog erger zijn van die mensen die van mij denken dat ik iets al meteen snap zonder uitleg (zoals in een nieuwe baan); ze nemen vaak niet de tijd om aan te geven wat ze van mij in de functie willen en hoe ze dat voor zich zien.

Vat ik het geheel even kort samen, dan komt het er op neer dat ik veel behoefte heb aan duidelijkheid, maar dat anderen van mij niet teveel duidelijkheid moeten verwachten. Beter geformuleerd, laat het gewoon gebeuren, zodat ik kan laten zien wat ik kan. En eigenlijk weet ik dat na 48 jaar ook nog niet eens precies! Ik kan mezelf nog wel eens verbazen met onvermoede talenten, denk ik. Misschien zelfs al wel in 2013.... Het jaar van de slang. Dat schijn ik dus te zijn.
 

Mannen.......mars, venus etc.......

Waar gaat het heen? Wat zijn die mannen toch moeilijk te volgen. Heb ik als enige dat probleem? Zijn ze echt allemaal zo 'moody', of alleen die 'van mij'?
Moeilijk voor te stellen dat sommige van die spierbundels zo kwetsbaar zijn achter hun dikke schild. Ja, het zal wel een cliche-onderwerp zijn, maar ja......het blijft me gewoon keer op keer over verbazen. Of ze elke dag weer een uurtje ongesteld zijn. Maar toch ook wel weer lief, soms. Meestal onverwachts.

Maar ook de mannen die wat minder macho lijken, althans in ieder geval uiterlijk, hebben hetzelfde. Jongens onder mekaar doen al heel vaak stoer, en ze zetten dit vaak voort als ze volwassen zijn. Anders ben je al snel een 'mietje' (terwijl je gewoon misschien jezelf bent). Of zijn de ouders vooral debet aan deze situatie, die nogal een status quo lijkt te zijn?
Of.......is het voor een belangrijk deel terug te voeren op het feit dat mannen zo op zoek zijn naar bevestiging, en vrouwen die bevestiging vaak al in zichzelf dragen?

Nee mensen, kom nu niet aan met 'dit is wel over 1 kam scheren', want dit is mijn ervaring die ik nu uitspreek. Ik zeg niet dat ik gelijk heb, of dat is zo slim ben of zoveel levenservaring heb. Misschien wil ik eigenlijk wel zoiets zeggen als: mannen, jullie zijn ok, maar wees gewoon jezelf! Een man met wie je kunt praten over VAN ALLES, dat is best prettig. En die niet steeds bezig is met presteren of imponeren. Want daar krijgen (ik zeg niet alle) veel vrouwen dus de zenuwen van.

Stond het maar op iemand zijn voorhoofd geschreven......ik ben open, durf me kwetsbaar op te stellen en noem maar op (en ik ben een man). Maar helaas is de techniek nog niet zo ver!
Tot die tijd zullen we ons nog moeten behelpen. Of ik in ieder geval. Een tijd alleen blijven zou daarnaast natuurlijk ook een oplossing kunnen zijn.................? Of een man 'op afstand' nemen? Of: een man voor alleen 1 dag in de week......... (etc.)