Waar gaat het heen? Wat zijn die mannen toch moeilijk te volgen. Heb ik als enige dat probleem? Zijn ze echt allemaal zo 'moody', of alleen die 'van mij'?
Moeilijk voor te stellen dat sommige van die spierbundels zo kwetsbaar zijn achter hun dikke schild. Ja, het zal wel een cliche-onderwerp zijn, maar ja......het blijft me gewoon keer op keer over verbazen. Of ze elke dag weer een uurtje ongesteld zijn. Maar toch ook wel weer lief, soms. Meestal onverwachts.
Maar ook de mannen die wat minder macho lijken, althans in ieder geval uiterlijk, hebben hetzelfde. Jongens onder mekaar doen al heel vaak stoer, en ze zetten dit vaak voort als ze volwassen zijn. Anders ben je al snel een 'mietje' (terwijl je gewoon misschien jezelf bent). Of zijn de ouders vooral debet aan deze situatie, die nogal een status quo lijkt te zijn?
Of.......is het voor een belangrijk deel terug te voeren op het feit dat mannen zo op zoek zijn naar bevestiging, en vrouwen die bevestiging vaak al in zichzelf dragen?
Nee mensen, kom nu niet aan met 'dit is wel over 1 kam scheren', want dit is mijn ervaring die ik nu uitspreek. Ik zeg niet dat ik gelijk heb, of dat is zo slim ben of zoveel levenservaring heb. Misschien wil ik eigenlijk wel zoiets zeggen als: mannen, jullie zijn ok, maar wees gewoon jezelf! Een man met wie je kunt praten over VAN ALLES, dat is best prettig. En die niet steeds bezig is met presteren of imponeren. Want daar krijgen (ik zeg niet alle) veel vrouwen dus de zenuwen van.
Stond het maar op iemand zijn voorhoofd geschreven......ik ben open, durf me kwetsbaar op te stellen en noem maar op (en ik ben een man). Maar helaas is de techniek nog niet zo ver!
Tot die tijd zullen we ons nog moeten behelpen. Of ik in ieder geval. Een tijd alleen blijven zou daarnaast natuurlijk ook een oplossing kunnen zijn.................? Of een man 'op afstand' nemen? Of: een man voor alleen 1 dag in de week......... (etc.)
Moeilijk voor te stellen dat sommige van die spierbundels zo kwetsbaar zijn achter hun dikke schild. Ja, het zal wel een cliche-onderwerp zijn, maar ja......het blijft me gewoon keer op keer over verbazen. Of ze elke dag weer een uurtje ongesteld zijn. Maar toch ook wel weer lief, soms. Meestal onverwachts.
Maar ook de mannen die wat minder macho lijken, althans in ieder geval uiterlijk, hebben hetzelfde. Jongens onder mekaar doen al heel vaak stoer, en ze zetten dit vaak voort als ze volwassen zijn. Anders ben je al snel een 'mietje' (terwijl je gewoon misschien jezelf bent). Of zijn de ouders vooral debet aan deze situatie, die nogal een status quo lijkt te zijn?
Of.......is het voor een belangrijk deel terug te voeren op het feit dat mannen zo op zoek zijn naar bevestiging, en vrouwen die bevestiging vaak al in zichzelf dragen?
Nee mensen, kom nu niet aan met 'dit is wel over 1 kam scheren', want dit is mijn ervaring die ik nu uitspreek. Ik zeg niet dat ik gelijk heb, of dat is zo slim ben of zoveel levenservaring heb. Misschien wil ik eigenlijk wel zoiets zeggen als: mannen, jullie zijn ok, maar wees gewoon jezelf! Een man met wie je kunt praten over VAN ALLES, dat is best prettig. En die niet steeds bezig is met presteren of imponeren. Want daar krijgen (ik zeg niet alle) veel vrouwen dus de zenuwen van.
Stond het maar op iemand zijn voorhoofd geschreven......ik ben open, durf me kwetsbaar op te stellen en noem maar op (en ik ben een man). Maar helaas is de techniek nog niet zo ver!
Tot die tijd zullen we ons nog moeten behelpen. Of ik in ieder geval. Een tijd alleen blijven zou daarnaast natuurlijk ook een oplossing kunnen zijn.................? Of een man 'op afstand' nemen? Of: een man voor alleen 1 dag in de week......... (etc.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten