Hahaha inmiddels ben ik alweer 48. En ik voelde me al geen 47 toen ik dat nog was, eerder hooguit een jaar of 40. Maar wie bepaalt hoe je je op een bepaalde leeftijd hoort te gedragen?
Is het dat, als je door de bank genomen niet meer echt als een 'lekker wijf' wordt beschouwd, dat je maar ineens bezadigd moet worden? Of net doen alsof je dat bent? Terwijl je nog allerlei behoeften hebt? En nee, dan bedoel ik niet alleen op het fysieke vlak, maar op allerlei vlakken.....
Bij komt vervolgens vrijwel meteen de term 'verantwoordelijk' gedrag, of toch in ieder geval, verantwoord gedrag. Maar wat is hiervoor in vredesnaam de norm? En wat als ik zin heb om af en toe gewoon door het rode licht te rijden of lopen? En er dan net een een meneer of mevrouw met een klein kind staat te wachten voor datzelfde licht? Moet ik dan het goede voorbeeld geven? Zelfs als ik verschrikkelijke haast heb? Nog even los van het feit dat dit wettelijk gezien een overtreding betreft he....
Bah, ik heb er zo geen zin in om een goed voorbeeld te zijn voor WIE dan ook! Ik zou eerder zeggen: mensen, volg je eigen voorbeeld. Probeer er zelf achter te komen wat goed voor jou is. Want dat is namelijk voor ieder individu weer anders. Natuurlijk doel ik dan niet op het voorbeeld van het stoplicht, maar wel iets breder. Of het nu gaat om kleding, politieke voorkeur, met wie je om wil gaan, en ga zo maar door.
Pffff.......nog even: 48. Wat een onzin is dat toch. Ik voel me niet zo. Zou wel nog een relaxed feestje willen geven, niet voor kado's maar gewoon voor de gezelligheid en wat drank. Verantwoordelijkheid en ik gaan niet zo goed samen. Verantwoording afleggen evenmin. Mensen die (te) veel van mij verwachten zonder dat ik iets heb beloofd, ook niet. Nog erger zijn van die mensen die van mij denken dat ik iets al meteen snap zonder uitleg (zoals in een nieuwe baan); ze nemen vaak niet de tijd om aan te geven wat ze van mij in de functie willen en hoe ze dat voor zich zien.
Vat ik het geheel even kort samen, dan komt het er op neer dat ik veel behoefte heb aan duidelijkheid, maar dat anderen van mij niet teveel duidelijkheid moeten verwachten. Beter geformuleerd, laat het gewoon gebeuren, zodat ik kan laten zien wat ik kan. En eigenlijk weet ik dat na 48 jaar ook nog niet eens precies! Ik kan mezelf nog wel eens verbazen met onvermoede talenten, denk ik. Misschien zelfs al wel in 2013.... Het jaar van de slang. Dat schijn ik dus te zijn.
Is het dat, als je door de bank genomen niet meer echt als een 'lekker wijf' wordt beschouwd, dat je maar ineens bezadigd moet worden? Of net doen alsof je dat bent? Terwijl je nog allerlei behoeften hebt? En nee, dan bedoel ik niet alleen op het fysieke vlak, maar op allerlei vlakken.....
Bij komt vervolgens vrijwel meteen de term 'verantwoordelijk' gedrag, of toch in ieder geval, verantwoord gedrag. Maar wat is hiervoor in vredesnaam de norm? En wat als ik zin heb om af en toe gewoon door het rode licht te rijden of lopen? En er dan net een een meneer of mevrouw met een klein kind staat te wachten voor datzelfde licht? Moet ik dan het goede voorbeeld geven? Zelfs als ik verschrikkelijke haast heb? Nog even los van het feit dat dit wettelijk gezien een overtreding betreft he....
Bah, ik heb er zo geen zin in om een goed voorbeeld te zijn voor WIE dan ook! Ik zou eerder zeggen: mensen, volg je eigen voorbeeld. Probeer er zelf achter te komen wat goed voor jou is. Want dat is namelijk voor ieder individu weer anders. Natuurlijk doel ik dan niet op het voorbeeld van het stoplicht, maar wel iets breder. Of het nu gaat om kleding, politieke voorkeur, met wie je om wil gaan, en ga zo maar door.
Pffff.......nog even: 48. Wat een onzin is dat toch. Ik voel me niet zo. Zou wel nog een relaxed feestje willen geven, niet voor kado's maar gewoon voor de gezelligheid en wat drank. Verantwoordelijkheid en ik gaan niet zo goed samen. Verantwoording afleggen evenmin. Mensen die (te) veel van mij verwachten zonder dat ik iets heb beloofd, ook niet. Nog erger zijn van die mensen die van mij denken dat ik iets al meteen snap zonder uitleg (zoals in een nieuwe baan); ze nemen vaak niet de tijd om aan te geven wat ze van mij in de functie willen en hoe ze dat voor zich zien.
Vat ik het geheel even kort samen, dan komt het er op neer dat ik veel behoefte heb aan duidelijkheid, maar dat anderen van mij niet teveel duidelijkheid moeten verwachten. Beter geformuleerd, laat het gewoon gebeuren, zodat ik kan laten zien wat ik kan. En eigenlijk weet ik dat na 48 jaar ook nog niet eens precies! Ik kan mezelf nog wel eens verbazen met onvermoede talenten, denk ik. Misschien zelfs al wel in 2013.... Het jaar van de slang. Dat schijn ik dus te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten