Nog even doorploegen...

Brrr wat een kou! Het voelt alsof we nog even door moeten zwoegen voordat we wat echt mooie dagen gepresenteerd zullen krijgen..... Zal maart ons die brengen?
Het lijkt of er veel dingen vast(gevroren?) zitten op dit moment. Of houden veel mensen hun adem in? Pas op de plaats maken voordat we de sprong wagen.

Ik ben bezig met een website waarmee ik voor mezelf wil gaan beginnen; of beter gezegd, iemand anders is voor mij bezig met een website! Dit blijkt toch wel een paar weken en vooral veel denkwerk te kosten. Het scheelt waarschijnlijk ook dat ik een beginner ben op dit vlak.
Tjonge......waar je allemaal niet aan moet denken. Allereerst een goede lay-out. Dan moet je gaan kijken naar je teksten, welke producten je er op zet en vooral hoe, hoe gaat het bestellen in zijn werk, hoe werkt dat met de verzendkosten? Zo kan ik nog wel even doorgaan....

Natuurlijk doel ik met dit stukje niet alleen op het opzetten van een website.
Het schiet gewoon even niet op, met van alles en nog wat. Allemaal lullige probleempjes spelen deze maand op, en die kosten gewoon even veel tijd. Dat terwijl ik nog half in winterslaap zit, waar ik nog niet helemaal uit wil.......
Het weer is guur, het is niet eens 'mooi koud', gewoon snijdend en naar voelt het aan.
Ik heb een sterke behoefte aan allerlei geuren en kleuren en ook geluiden die bij het voorjaar horen. Zoals welke? Ja, die herken je meestal meteen als ze zich aandienen.
Maar we zullen deze 'horrorwinter' eerst gewoon nog even moeten uitzitten.

De bolletjes narcissen en hyacinthen die ik thuis had neergezet, zijn inmiddels alweer uitgebloeid. We moeten nog even wachten op kleur buiten in de natuur. Mijn inspiratie lijkt helaas ook even in de koelkast te zijn gezet. Ik heb al een hoop dingen gemaakt. Maar ik denk bijna dagelijks: ik moet tekenen of schilderen, maar daar komt al zeker 2 weken niks van, omdat ik simpelweg en doodgewoon niet weet WAT ik dan zou moeten maken. Heeft ook te maken met twijfel; zitten de mensen wel op mijn bijdrage aan de beeldende kunsten te wachten? My own worst critic, of gewoon even 'op' door alle dagelijkse beslommeringen, die naar mijn idee voor een groot deel uit onzin bestaan?
Ik zal er hoop ik snel achter komen.

We gaan de strijd weer aan!

Tja......de strijdbijl begraven hebbende met alle mensen die me onrecht hebben aangedaan in mijn leven, ga ik nu de strijd aan met het leven en mezelf! Niet langer de kracht in mezelf ontkennen dus. Maakt me niet uit of sommige mensen dit zweverig gewauwel vinden of niet, ik wil de strijd graag aangaan! Sterker nog, ik sta te popelen.
Soort van opnieuw geboren na vele miskleunen, vooral van de laatste 2, 3 jaar. Ik ben weer een onbeschreven blad. Dat kun je eng vinden, of raar, maar mij voelt het eerder als heel erg open en optimistisch.

Vast en zeker heb ik al eens eerder over dit onderwerp geschreven, maar het is nu in een ander, helderder, daglicht komen te staan. Pril als de lente is, die nog niet eens is, dus eigenlijk nauwelijks waarneembaar of voor de meeste mensen zelfs onzichtbaar. Als een bloem die licht geurt naar paradijselijke oorden; als het geluid van rennende kinderen in de straat, uitgelaten; als nog warme, versgebakken geurende cake; als een donsveertje dat zacht aanvoelt op je huid.
Maar ik VOEL die lente dus al!

Rondspringen wil ik soms, als een jonge hond die naar buiten moet. Ik ben er helemaal klaar voor! Klaar voor wat? Klaar voor het onbekende en het nieuwe. Klaar voor dingen doen die ik wil gaan doen omdat ik ze graag wil doen, niet geleid door wie dan ook. Eigenlijk zijn er niet genog woorden om dit gevoel te omschrijven.
Punt is alleen wel dat ik mijn gevoel dus een beetje in banen zal moeten gaan leiden. Ik zal me moeten inhouden om aan anderen over te kunnen brengen hoe enthousiast ik ben. Anders kunnen ze me niet meer volgen, ben ik bang....

Het is een soort gevoel van pluk de dag, je mag eindelijk dame! Niet alleen omdat mijn website in de maak is, nee gewoon om allerlei zaken die gewoon de goede kant uit lijken te gaan.
Alsof ik na lange tijd op zee weer vaste grond onder de voeten krijg. Iets te maken met het jaar van de slang (dat teken schijn ik te zijn)? Nou geloof ik daar niet zo erg in.
Dingen kloppen die eerder niet leken te kloppen. Feeling so very, very real....
Ben benieuwd of er iemand is die deze gevoelens een beetje kan herkennen?!

jezelf uiten

Hallo daar allemaal. Tja, ik heb het er al eens eerder over gehad. Over hoe belangrijk het is om jezelf te uiten. Ik zeg dit in het algemeen, maar noem hierbij voorbeelden uit mijn eigen ervaring.
Wat gebeurt er namelijk als je dingen uit? Je maakt schoon schip, gaat weer terug naar je basis en ziet alles weer in een helderder licht. Fouten maken hierbij is niet mogelijk, want allles wat eruit moet zal er ook uit komen, noodzakelijkerwijs.
Dat het pijn kan doen, spreekt voor zich. Toch moet de waarheid gezegd worden, en vooral moet gezegd worden hoe JIJ je voelt!

Zelf herken ik in de huidige relaties in mijn leven dat ik weer door oud zeer heen ga dat ik me nog herinner uit een vorige relatie of ook uit mijn vroege jeugd. Elke ruzie, scheldpartij en gevoel van onveiligheid staat me nog heel helder voor de geest. Zelfs al ging die scheldpartij tussen andere mensen in mijn omgeving, het raakte me. En het had zich flink opgehoopt blijkbaar.....
Nu herken ik pijnlijke zaken in mijn huidige relatie weer vanuit een vorige relatie met een man, die dan op zijn beurt weer zaken terug haalde vanuit mijn jeugd. Ik ga hier niemand met naam en toenaam noemen. Het gaat namelijk niet om beschuldigen, nee, het gaat hier om mijn proces.

Mijn proces start ermee, dat ik me dus niet meer schuldig hoef te voelen. Want lange tijd heb ik toch echt gedacht dat het (ook) aan mij lag, al die spannningen. Pas sinds kort, echts sinds 2012, ben ik er achter dat ik gewoon vrij gevoelig ben. Ik pik veel dingen op, helaas zou ik bijna zeggen.
Maar goed, nu even een flinke sprong, hoe kun je dit uiten? Ik voor mij heb besloten dat als ik dingen niet kan uiten in mijn nabije omgeving, ik mij tot een breder publiek zal gaan richten. Dat doe ik momenteel onder meer door schrijven en schilderen. Ik denk er ook aan om te gaan zingen in een groep of koor, omdat op een podium staan me toch ook al een hele tijd aantrekt.

De mensen die iets van me horen of zien, mogen er uiteraard mee doen wat ze willen. Waarom ik dit zo benadrukken wil, is omdat ik me te lang te veel heb aangetrokken van anderen. Dat heeft me sterk belemmerd!
Mij gaat het er om, iets over te brengen dat ik ervaar. Je kunt het daar mee eens zijn of niet, maar daar gaat het nog niet eens om......ik ben het kwijt. En dat wil ik precies.
Niet anderen ermee belasten, maar anderen iets meegeven en wie weet wat je er nog mee kunt in je eigen leven? You''ll never know.
Ik ben er, ik ben die ik ben, ik mag er zijn, en dat wil ik laten weten ook. Ik wil het uitschreeuwen!
Zie hier de eerste stap in de richting van mijn geestelijke volwassenheid.