Space

DE . KUNST . VAN . HET . WEGLATEN

RUIMTE............heb je nodig om goed te kunnen nadenken

VRIJHEID..........is ook van levensbelang

Mogen, durven, kunnen iets weglaten is een blijk van zelfvertrouwen,

van moed, van inspiratie

Maar wat een schoonheid, schoonheid als van een uitgestrekte blauwe lucht

Met misschien alleen wat schapenwolkjes

Schoonheid als van eindeloze groene velden met hier en daar

Vlekjes van bloemen daarin

Schoonheid als van grijze bergen met in de verre verten

Witte toppen boven groene weiden

Het heeft alles te maken met het kunnen loslaten

Leven in het nu, geloven dat dingen zullen lopen

Zoals ze moeten lopen, de controle laten gaan

VRIJHEID GEEF JE AAN DIEGENE WAAR JE VAN HOUDT

ZODAT JE LAAT ZIEN DAT JE DIEGENE VERTROUWT EN HIJ OF ZIJ ZICH KAN ONTPLOOIIEN

S  -  P  -  A  -  C  -  E  .....................

Tijd voor een nieuwe blog!

Oktober.......gisteren nog een zomerse dag, vandaag regen en storm. Maakt niet uit, ik zit lekker binnen. De vraag is wel hoe lang we nog in dit huis zitten, want ik ben bezig met andere woonruimte!
Ik vind het niet erg, het is nu eenmaal herfst en dan kan het er buiten soms ook heel mooit uit zien qua kleuren......Poeh! Ik weet niet waar te beginnen met schrijven, het is duidelijk te lang geleden weer......

Ik kan het wel weer gaan hebben over mijn relatie die is gestopt sinds april en dat ik hem nog mis en nog van hem hou. Maar tegelijk zie ik dat er heel veel verkeerd zat in de relatie. Veel uiteenlopende interesses, en hij graag thuis willen zitten en ik veel verschillende interesses maar ook vaak (samen) weg willen gaan. Al jaren ging ik dan maar alleen weg of met anderen. Op den duur was dat niet leuk meer en voelde het erg eenzaam!

Nu ben ik dringend op zoek naar een woning omdat het allemaal wat te duur werd hier. Achterstallig onderhoud en veel te veel spullen, het overzicht kwijt. Hoogste tijd dus voor een frisse start! Veel spullen zal ik weggooien met de verhuizing.
Ben doodsbenauwd voor de verandering, maar het is echt onvermijdelijk geworden. Als ik deze relatie en het verdriet hierom ECHT achter me wil laten, zal ik serieus snel weg moeten. Dat geeft natuurlijk tegelijkertijd wel een heel melancholiek gevoel. WAT zal ik onze tuin missen met de grote boom, onze katten en vogels erin! Maar ja........

Het moet nu echt gebeuren. Het is het afsluiten van een tijdperk; we hebben hier maar liefst 15 jaar gewoond, dat kun je niet zomaar even wegvlakken! Maar iets zegt me dat dit een goede stap is, daarbij was ik deze straat en wijk echt al lang spuugzat......geen gezelligheid, weinig contact met de buren, vrijwel alleen maar commentaar en roddel hier te verwachten. Nee, ik zal hen niet missen en zij mij niet (misschien op 1 buurman en buurvrouw na....). Het is gedaan.

Jaloezie en vrouwen

......is het jou ook al eens opgevallen dat vrouwen (bijna) altijd kijken naar andere vrouwen?
Of het nu kritisch is of beminnelijk, je wordt van top tot teen opgenomen, meer nog dan door mannen. Vrouwen kijken naar details, en ik durf te wedden dat ze de helft van de keren zich ook vergelijken met deze geobserveerde vrouw. Ik kan het weten, want ik ben zelf tenslotte ook een vrouw...........in ieder geval neem ik vaak competitie waar op dit gebied.
Mannen schijnen alleen te kijken of een vrouw (sexueel) interessant voor ze kan zijn.

In het begin dacht ik nog: het is zo´n cliche/onderwerp, maar nu denk ik: er is genoeg over te zeggen. Net als dat het waarschijnlijk bij mannen ook net zo werkt; die bekijken mekaar ook vaak als concurrent, tenzij het goede vrienden van mekaar zijn. (en dan nog soms misschien).
Wat mij dan weer boeit, is hoe die jaloezie ontstaat bij vrouwen. Komt het door de aanwezigheid van mannen, of vertonen vrouwen ook dit jaloerse en kritische gedrag als ze alleen met vrouwen onder elkaar zijn; bijvoorbeeld op de werkplek?

Persoonlijk zou ik graag veel meer maatjes willen kunnen zijn met andere vrouwen zijn. Zonder dat die vrouw er dan wat achter zoekt. Gewoon leuk en gezellig doen tegen mekaar. Uitgezonderd dan als die bepaalde vrouw me een loer gedraaid heeft, wat me eerder dit jaar helaas overkwam. Dan kom ik haar het liefst nooit van mijn leven meer tegen. Ik blijf lang boos en gekwetst. Maar nooit zonder reden. Over het algemeen hou ik van kletsen en gezelligheid en mooie dingen, en dit deel ik het liefst met anderen.

Ik zou nu een heel relaas kunnen gaan starten over de invloed van de traditionele opvoeding en de rol die het uiterlijk daardoor zou spelen voor een vrouw (dat wil zeggen dat dat dus heel erg telt voor een man), maar dat gaan we niet doen. Nee ik wil niet kijken naar de oorzaak vandaag, maar naar hoe ik dit ervaar. En hoe absurd ik de wereld af en toe vind. Want dat is het toch?.........Waarom niet meer vrede en harmonie, waarom altijd en eeuwig concurrentie? Als het goed is kom je toch diegene tegen die bij je past, of je nou
man of vrouw bent.

Hierbij neem ik niet mee zaken als uithuwelijken en andere vormen van gedwongen huwelijken. Dit is een ander verhaal, en keur ik in instantie ook af. Hoewel met meer kennis over de betreffende cultuur waarin dit zich afspeelt er mogelijk wel meer begrip voor zou kunnen ontstaan, maar toch zeker niet als het om minderjarige meisjes gaat. Jongens en meisjes zouden zelf moeten kiezen; en dan kiezen ze maar eerst 'verkeerd'; van die ervaring kun je leren, hoeveel pijn hartezeer soms ook kan doen............

It makes you grow, even if you wouldn't want to know.

......31 maart 2014/ de 10 geboden

Hij 'ziet het niet meer zitten'. Zag hij het ooit wel zitten dan? Nou, al zeker sinds 2012 heeft ze niet meer het gevoel dat hij nog moeite doet. Ook heeft ze best wel wat vervelende dingen met hem meegemaakt (waar ik vandaag niet op in zal gaan).
Hij is natuurlijk ook té vaak stoned om te beseffen hoe zij zich voelt.......maar daar moet ze niet over zeuren. Dat blowen hoort nu eenmaal bij hem. Dat wist ze toch?....Maar hij vergeet hoe zij zich daarbij voelt, voor hem is dit een normale staat van zijn, voor haar niet.

Nog geen maand nadat hij het uitmaakte, zei hij dat hij het 'acht jaar lang had geprobeerd'. Naast dat het erg gemeen is om iets op die manier te stellen, is het vooral ook niet waar. Hij heeft erg weinig moeite voor hun relatie gedaan, dus moet hij zeker ook niet proberen om haar de schuld in de schoenen te schuiven..... Trouwens, waar er 2 vechten, hebben er 2 schuld.

Ook het feit dat er al na 1 maand een andere vrouw bij hem zit (*wat ziet ze in hem?*), zegt haar dat dat hij haar dus echt niet waard is. Dit is gewoon een lachertje, dit na een relatie van 8 jaar! Nog meer bewijs dat hij gewoon niet alleen kan zijn.....te triest voor woorden. Hij is volledig de weg kwijt. Ik ga de andere kant op.

Conclusie:
IK VERDIEN VEEL BETER

1) Ik verdien iemand bij wie ik me op mijn gemak voel
2) Ik verdien iemand die ik kan vertrouwen
3) Ik verdien iemand die met mij een (harts)verbinding aangaat/ zielsliefde
4) Ik verdien iemand die zich normaal kan uiten
5) Ik verdien iemand die niet bang is voor emoties
6) Ik verdien iemand die mij respecteert
7) Ik verdien iemand die zich aan afspraken kan houden
8) Ik verdien iemand die leuke dingen met mij wil doen
9) Ik verdien iemand die (ook) goed alleen kan zijn
10) Ik verdien iemand die het principe snapt van 'geven en nemen'

2 juni 2014

verwerking, 17 april

Vandaag heb ik besloten om voor een betere verwerking van het einde van mijn relatie een dagboek bij te gaan houden. Of ik dit aan anderen ga laten lezen, valt nog even te bezien.
Ik doe het namelijk voornamelijk voor mezelf! Dingen weer wat meer op een rijtje te krijgen is nu eerst vooral het doel.
Kijk, gevoelens heb ik nog steeds voor hem, hij ook voor mij denk ik. Maar daar lag het niet aan. Hij kan me niet echt laten gaan, wil me niet kwijt, wil nog wel vriendschap maar dat kan ik niet. Ik wil alles of niets. En hoe pijnlijk dat ook zal zijn, dat houdt in dat verbreking dus een tijdlang zal inhouden in mijn geval.........GEEN CONTACT!

Wat zie ik er tegenop. De timing is echt loosy, want heel veel dingen zitten in mijn leven nu juist in de lift, maar nu zak ik voor mijn gevoel tijdelijk even terug.
Om half 11 vanmorgen op het werk had ik gewoon zin om naar huis te gaan en me ziek te melden.......toch niet gedaan maar ik weet echt niet hoe ik mijn tijd door moet komen vandaag. Was het maar even heel erg druk hier! Dat is dus ook niet het geval, dus de tijd kruipt voorbij.

Zo'n gevoel van: wat moet ik met de rest van mijn leven? bekruipt me.....Vast een hoop onzin, maar tegelijk.....ik had voor deze persoon gekozen. Maar hij geeft nu duidelijk aan het niet meer te zien zitten. Dat komt hard aan, had ik niet verwacht ook. Niet op deze manier, niet op dit moment. Nog niet zo lang geleden dacht ik dat we allebei wat toevoegden aan elkaars leven. Eerst dacht ik nog dat het was omdat de muziek weer in zijn leven is, maar dit is duidelijk niet de enige reden............hij wil zijn vrienden weer meer zien en daarbij ben ik niet altijd even gewenst.

Ik krijg hem, ik krijg het niet meer terug, het klopt niet meer, werkt niet meer. Daarnaast natuurlijk ook vooral de vraag of ik wel gelukkig zou kunnen worden/ blijven met hem. Een partner moet helemaal voor je kiezen, niet half. Want dan krijg je anders een minderwaardig gevoel over jezelf, alsof je niet beter zou verdienen. En dan doe je jezelf heel erg tekort. Zo kan het leven niet bedoeld zijn. Hij wordt niet meer blij van mij en dus kan hij me ook niet geven wat ik nodig heb.

Onmogelijk.

Ik zal me er bij neer moeten leggen.

Leven is loslaten.

Gemengde gevoelens

DAAR heb ik toch wel zo vaak last van! Ik wil vrij zijn/ vrijgezel, en tegelijk 1 persoon hebben waar ik me heel geborgen bij kan voelen. Vaak ook wil ik lachen en huilen tegelijk; ook dat blijkt best erg lastig te zijn. Herkenbaar? Zo willen we ook mooi weer, maar als het dat eenmaal is, is het snel weer TE warm.....dus dan krijg je zeg maar wat je wil, en dan is het toch weer niet helemaal goed.

Niets veranderlijker dan de mens, en dat geldt zeker voor mij! Vanaf deze plek wil ik me dan ook maar meteen excuseren voor al diegenen die af en toe gek worden van mijn wispelturigheid. Ik ben ook zo'n type dat best wel soms de baas kan spelen maar die toch ook stiekem soms wil dat iemand de boel bepaalt voor mij, zodat ik de teugels 'even kan laten vieren'. Die het heft in handen neemt als ik dat niet kan, om maar bij de spreekwoorden te blijven.

Of zijn mensen simpelweg gewoon zulke ingewikkelde mensen? De heer heeft rare kostgangers. Mensen zeggen vaak ook niet direct wat ze denken, maar indirect of gewoon niet (of achter iemand zijn rug om). Wat moet je daarmee? Niks, je kunt daar net geen vlees of vis van maken. Ook niet met mensen die binnenvetter zijn, of mensen die pas achteraf zeggen dat ze iets eigenlijk TOCH wel of niet wilden.....

Een relatie ten einde......wie heeft er dan geen gemengde gevoelens? Ik dus duidelijk wel! Je bent zo gewend geraakt aan een bepaald persoon, zelfs aan de dingen waar je je aan ergerde.......en nu moet je toch ineens zonder doen. Ik voel me tijdelijk vooral erg leeg en ronddobberend op een wijde en onbekende oceaan. Bang dat ik ook weer heel snel als loslopend wild en vogelvrij zal worden gezien. Want dat ben ik namelijk niet! En ik zal hier ook zeker tijd voor nodig hebben. Verwerking.

Ik ben niet eens echt verdrietig maar voel me wel een beetje ziek en erg moe. Was dit het dan echt? Gooien we het bijltje erbij neer? Alles wat ik uit liefde had gegeven lijkt verspild te zijn geweest. Werd niet (meer) gezien of landde gewoon niet. Naar mijn verhalen werd allang niet meer geluisterd of ze werden 'gezeur' gevonden. Ik mis een gevoel van zekerheid, van zeker weten dat het klopt. Geen puf om iemand te gaan zoeken, dat al helemaal niet.........

Deze man is in mijn hart, deze man houdt me bezig, als hij dit leest weet hij dat over hem gaat, want ik denk ook dat het wederzijds is. Jij met je blauwe ogen, jij met je gitaar. Ik zal nooit helemaal van je los komen. Voor mij zal er even een tijdje niemand anders zijn.

Het is weer mooi weer

......toch heb ik de winter gemist. Waarom? Vanwege het feit dat ik de wisseling van de seizoenen toch wel iets heel moois en wonderbaarlijks vind. Het is raar voor mij om dit te zeggen, want ik had de vorige 5 jaar aardig last van winterdepressie. Maar dit komt dan vermoedelijk vooral door de korte dagen, niet door de kou. Die kou hebben we nu haast niet gezien.......

Maar vanwege het contrast geniet ik meer van het voorjaar als we toch wat kou hebben gehad. Nu betrap ik me er op, dat ondanks de zon en de prettige temperatuur, ik nog tot april ook reken op (nacht)vorst. Maar ja, je moet leven op het moment, dus probeer ik te genieten van wat ons wordt gegeven.
Het feit dat ik al sinds januari last heb van mijn knie speelt ook wel een rol. Ik wil wel graag meer naar buiten, maar moet erg voorzichting zijn vanwege de ontsteking. En dat gaat zo tegen mijn karakter in! Ik wil niet voorzichtig zijn, maar het moet!

Ok......zondag 9 maart, straks naar De Raayberg. Daarna ga ik nog minstens een uur wandelen in het bos, het is heerlijk weer. Uitzonderlijk warm voor deze tijd van het jaar. Een weekend voor inspiratie en energie. Een moment om dingen/ mensen die niet meer in mijn leven passen, te laten gaan. En nieuwe mensen/dingen te verwelkomen. Ik hoop dat degenen over wie het gaat snappen wie ik bedoel. Welkom in mijn leven, dankjewel dat ik welkom ben in het jouwe! Sommigen die ik ken gaan weg, ver weg, en die wil ik zeggen: volg je eigen pas, doe wat goed voelt.

De knoop doorhakken. En beseffen dat niks per toeval gebeurt; alles is met elkaar verbonden. Maar toch ligt niet alles vast, dus moeten we weloverwogen keuzes maken. Of beter gezegd, keuzes gebaseerd voornamelijk op ons gevoel, niet op ons verstand. Deze goede keuze kun je soms zelfs dromen, of komt op de meest vreemde momenten ineens in je hoofd. Juist dan is het goed. Hou eraan vast. Laat niemand je afleiden, want daar heb je niks aan....

Vier deze dag, want het is een bijzondere! 9 maart 2014. Feest en tegelijk afscheid van het overbodige.

even lekker mijn eigen ding

Januari. Het regent pijpestelen.......en ik zit hier goed, lekker warm binnen. Niet zelden geeft me dat een heel knus gevoel. Wel vervelend voor die mensen die nu buiten moeten zijn, maar daar heb ik gelukkig geen last van vandaag.... Nu zit ik ook in mijn eentje op kantoor. De vraag is of het zin heeft om tot einde werktijd te blijven.
Ik heb weinig te doen, dus dan is het zonde van de tijd om maar te blijven voor niks. Bovendien voel ik me graag nuttig, ik moet mijn energie kwijt. Als het druk is op het werk, vliegt de tijd voorbij. Meestal is dat dus ook het geval.

Als ik thuis ben straks.......wil ik gaan schilderen. Ben ik zo wel een uurtje mee bezig. Dan lekker een cake bakken en ook uitgebreid en gezond koken vandaag. Voor je het weet is het dan alweer 7 uur........en kan een relaxte avond beginnen. Film kijken, wasje ophangen eerst en we zijn er weer klaar voor. Laat het morgen maar weer lekker druk zijn, vind ik best fijn! Soms vind ik mezelf best wel eens een regelneefje maar ja, dat is nu eenmaal de aard van het beestje.

Wat ik vooral NIET wil doen vandaag is piekeren. Nee, ik ben met veel te veel leuke dingen bezig momenteel. Hopelijk is de website van het bedrijf over een week ook helemaal af. Ik heb er zelf ook wat aan gesleuteld, namelijk Franse en Engelse tekst erbij gezet.Zo nog maar eens koffie zetten en een paar telefoontjes plegen nog en dan maar naar huis toe. Er gaat na 4 uur waarschijnlijk toch niemand meer bellen of langs komen. Te rustig is niet zo fijn.

WORDT VERVOLGD. Het is nu alweer4 februari. Ik moest gisteren van mezelf even nadenken over het begrip humor. Toen besefte ik dat ik veel minder om dingen kan lachen als ik onder druk sta. Daar kan ik slecht tegen. Dus ben ik niet naar tekenles gegaan. Omdat ik niet kan produceren op momenten dat dat moet, en toch ook zeer gevoelig ben voor de energie van anderen.
Ik weet het, het lijkt misschien een rare link, maar ik zie het verband zeker wel. Ik was blij omdat ik mijn avond heb ingevuld gisteren hoe ik het wilde, en kon om de stomste dingen LACHEN!

Samengevat lijkt het me dat het dus heel veel te maken heeft met dingen kunnen relativeren ofwel afstand nemen waardoor je de lol ergens van in kunt zien. Als je ergens middenin zit, lijkt het vaak veel zwaarder en in sommige gevallen zelfs onoverkomelijk of onoplosbaar!
Maar op een dag als gisteren (en vandaag!) zie ik alles als licht. prettig en wordt ik overvallen door een gevoel van kracht en dankbaarheid. Simpelweg omdat ik me niet laat leven.

Helaas, laat ik me nog steeds te vaak door van alles en nog wat om me heen beinvloeden. Maar weet je, als je daar nog wat dieper over nadenkt, zijn dat allemaal dingen die je (dus ik) helemaal zelf oproept! Het lijkt haast te simpel voor woorden, maar zo is het wel. En in mijn persoonlijke geval, merk ik dat ik zeker wel een bepaald ritme nodig heb..... (zoals bijvoorbeeld werk), waardoor de week wordt verdeeld in werkweek en weekend, maar dat voor de rest ik het zoveel mogelijk zelf bepaal. Op de bonnefooi, onverwachts en spontaan dingen kunnen doen waar ik zin in heb. THAT'S IT! Dat is dus leven, zo moet het zijn........liefs.

Ahmed Soultan "Tous Les Mêmes" album "CODE" (Français/French)

afval scheiden en zo....

Afval scheiden en het weer. Dankbare onderwerpen waar je het regelmatig over kunt hebben. Afval scheiden, ook zoiets. Doen mensen het omdat het goed is voor het milieu of om zelf geld te kunnen besparen? Ik neig naar het laatste, maar hoop dat er nog steeds een flink aantal mensen rondlopen die dit echt doen omdat ze verder door denken en vooruit kijken. Bij ons in de straat moeten we betalen voor elke keer dat we de 'kliko' met restafval aanbieden. Dus doe ik dat zo min mogelijk. Plastic en papier en groen bieden we apart aan.

Is er een verband met het milieu en het weer? Die vraag ben ik geneigd met een ja te beantwoorden. Maar ja, helaas is er een grote groep mensen die een houding hebben van 'dat het allemaal nog wel mee lijkt te vallen' en dat het wel gaat met het weer in ons eigen land. Beter zouden ze wat verder om zich heen moeten kijken! Naar andere landen en dan vooral in andere werelddelen. Een duidelijk voorbeeld lijken me de Verenigde Staten van Amerika....de tornado's, sneeuwstormen en overstromingen worden daar veel erger elk jaar.

Wat we natuurlijk wel blijven doen, is veel autorijden en dan liefst niet te vaak samen, veel achter de computer, playstation en dergelijke en tv zitten. Los van wat deze overload doet met ons milieu, vraag ik me ook af wat het doet met ons eigen lijf en VOORAL met onze geest. We stoken teveel, wassen teveel en hebben teveel licht aan, nog bovenop het feit dat we inmiddels met veel te veel mensen op deze aardbol rondhuppelen.

Maar ja, in sommige culturen is het hebben van (veel) kinderen nog steeds een erekwestie. Dit zeg ik zonder over dit feit een oordeel te vellen. Waar het om gaat is het resultaat. Zoals iemand laatst zeer terecht opmerkte, gaat het niet om de bestrijding van kindersterfte maar om het beperken van de geboortes wereldwijd en gemiddeld. Het hoeft niet op de manier zoals China het doet, dat gaat dan weer veel te ver. We moeten rationeler worden over het krijgen van kinderen, dat wel.
En tuurlijk, de kinderen die er al zijn moeten we blijven beschermen.

Slecht weer he vandaag? Nou, wees maar blij dat de winter nog winter is. Ik zal blij zijn als het dit weekend gaat vriezen; gladheid op de weg is lastig en gevaarlijk maar hoort er nu eenmaal bij in Nederland. Dan kan ik pas ook weer echt genieten als het voorjaar zich aandient. April vind ik dan ook één van de fijnste maanden van het jaar. Ik ontwaak opnieuw, heb allerlei plannen en zit dan boordevol energie!

It's got to be perfect: Fairground Attraction. http://www.youtube.com/watch?v=txapREGWHp0