Hallo daar allemaal. Tja, ik heb het er al eens eerder over gehad. Over hoe belangrijk het is om jezelf te uiten. Ik zeg dit in het algemeen, maar noem hierbij voorbeelden uit mijn eigen ervaring.
Wat gebeurt er namelijk als je dingen uit? Je maakt schoon schip, gaat weer terug naar je basis en ziet alles weer in een helderder licht. Fouten maken hierbij is niet mogelijk, want allles wat eruit moet zal er ook uit komen, noodzakelijkerwijs.
Dat het pijn kan doen, spreekt voor zich. Toch moet de waarheid gezegd worden, en vooral moet gezegd worden hoe JIJ je voelt!
Zelf herken ik in de huidige relaties in mijn leven dat ik weer door oud zeer heen ga dat ik me nog herinner uit een vorige relatie of ook uit mijn vroege jeugd. Elke ruzie, scheldpartij en gevoel van onveiligheid staat me nog heel helder voor de geest. Zelfs al ging die scheldpartij tussen andere mensen in mijn omgeving, het raakte me. En het had zich flink opgehoopt blijkbaar.....
Nu herken ik pijnlijke zaken in mijn huidige relatie weer vanuit een vorige relatie met een man, die dan op zijn beurt weer zaken terug haalde vanuit mijn jeugd. Ik ga hier niemand met naam en toenaam noemen. Het gaat namelijk niet om beschuldigen, nee, het gaat hier om mijn proces.
Mijn proces start ermee, dat ik me dus niet meer schuldig hoef te voelen. Want lange tijd heb ik toch echt gedacht dat het (ook) aan mij lag, al die spannningen. Pas sinds kort, echts sinds 2012, ben ik er achter dat ik gewoon vrij gevoelig ben. Ik pik veel dingen op, helaas zou ik bijna zeggen.
Maar goed, nu even een flinke sprong, hoe kun je dit uiten? Ik voor mij heb besloten dat als ik dingen niet kan uiten in mijn nabije omgeving, ik mij tot een breder publiek zal gaan richten. Dat doe ik momenteel onder meer door schrijven en schilderen. Ik denk er ook aan om te gaan zingen in een groep of koor, omdat op een podium staan me toch ook al een hele tijd aantrekt.
De mensen die iets van me horen of zien, mogen er uiteraard mee doen wat ze willen. Waarom ik dit zo benadrukken wil, is omdat ik me te lang te veel heb aangetrokken van anderen. Dat heeft me sterk belemmerd!
Mij gaat het er om, iets over te brengen dat ik ervaar. Je kunt het daar mee eens zijn of niet, maar daar gaat het nog niet eens om......ik ben het kwijt. En dat wil ik precies.
Niet anderen ermee belasten, maar anderen iets meegeven en wie weet wat je er nog mee kunt in je eigen leven? You''ll never know.
Ik ben er, ik ben die ik ben, ik mag er zijn, en dat wil ik laten weten ook. Ik wil het uitschreeuwen!
Zie hier de eerste stap in de richting van mijn geestelijke volwassenheid.
Wat gebeurt er namelijk als je dingen uit? Je maakt schoon schip, gaat weer terug naar je basis en ziet alles weer in een helderder licht. Fouten maken hierbij is niet mogelijk, want allles wat eruit moet zal er ook uit komen, noodzakelijkerwijs.
Dat het pijn kan doen, spreekt voor zich. Toch moet de waarheid gezegd worden, en vooral moet gezegd worden hoe JIJ je voelt!
Zelf herken ik in de huidige relaties in mijn leven dat ik weer door oud zeer heen ga dat ik me nog herinner uit een vorige relatie of ook uit mijn vroege jeugd. Elke ruzie, scheldpartij en gevoel van onveiligheid staat me nog heel helder voor de geest. Zelfs al ging die scheldpartij tussen andere mensen in mijn omgeving, het raakte me. En het had zich flink opgehoopt blijkbaar.....
Nu herken ik pijnlijke zaken in mijn huidige relatie weer vanuit een vorige relatie met een man, die dan op zijn beurt weer zaken terug haalde vanuit mijn jeugd. Ik ga hier niemand met naam en toenaam noemen. Het gaat namelijk niet om beschuldigen, nee, het gaat hier om mijn proces.
Mijn proces start ermee, dat ik me dus niet meer schuldig hoef te voelen. Want lange tijd heb ik toch echt gedacht dat het (ook) aan mij lag, al die spannningen. Pas sinds kort, echts sinds 2012, ben ik er achter dat ik gewoon vrij gevoelig ben. Ik pik veel dingen op, helaas zou ik bijna zeggen.
Maar goed, nu even een flinke sprong, hoe kun je dit uiten? Ik voor mij heb besloten dat als ik dingen niet kan uiten in mijn nabije omgeving, ik mij tot een breder publiek zal gaan richten. Dat doe ik momenteel onder meer door schrijven en schilderen. Ik denk er ook aan om te gaan zingen in een groep of koor, omdat op een podium staan me toch ook al een hele tijd aantrekt.
De mensen die iets van me horen of zien, mogen er uiteraard mee doen wat ze willen. Waarom ik dit zo benadrukken wil, is omdat ik me te lang te veel heb aangetrokken van anderen. Dat heeft me sterk belemmerd!
Mij gaat het er om, iets over te brengen dat ik ervaar. Je kunt het daar mee eens zijn of niet, maar daar gaat het nog niet eens om......ik ben het kwijt. En dat wil ik precies.
Niet anderen ermee belasten, maar anderen iets meegeven en wie weet wat je er nog mee kunt in je eigen leven? You''ll never know.
Ik ben er, ik ben die ik ben, ik mag er zijn, en dat wil ik laten weten ook. Ik wil het uitschreeuwen!
Zie hier de eerste stap in de richting van mijn geestelijke volwassenheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten