Niet gezien niet gehoord, waarom voel ik me zo vaak zo?..... Nee ik ben niet zielig, maar voel me vaak overcompleet. Hoe het komt echt geen idee. Ik weet wel dat dit gevoel van lang geleden stamt, misschien wel al sinds mijn 12e. Dus al sinds ik tiener was zeker al.
Wat is er aan de hand? Ik vermoed dat ik me lange tijd heel erg heb aangepast aan anderen en dat het een soort van conditionering is geworden! Helaas. Want dat zou betekenen dat het een tijd zal gaan duren om dit te veranderen. Ik heb lang voor anderen gezorgd -insiders weten waar het hier om gaat- en me ook in anderen verplaatst. Maar waar sta ik zelf nu, welke kant ga ik op en vooral WAAROM?
Ondertussen luister ik naar prettige muziek. Ja......ik maak het wel gezellig voor mezelf. Dat heb ik verdiend, net zoals iedereen dat verdient. Maar waar komt dan toch dat regelmatig terugkerende gevoel vandaan dat 'ik wel weer straf zal krijgen omdat ik niet goed gedaan heb'? Ik heb zeg maar heel vaak het gevoel dat ik gefaald heb. Ik kan -voorspelbaar- ook niet zo goed tegen kritiek maar krijg heel erg graag complimentjes. Over van alles, als het maar positief is.
A messager to you van The Specials.......leuk maar helaas duurt het maar kort. Als bescherming naar 'de wereld' of moet ik zeggen De Maatschappij vlucht ik vaak in het verleden, muziek, schilderen of de natuur. En dan VLIEGT de tijd, dat is dan wel een voordeel. Ik hoef dan even niks, alleen maar er zijn en genieten.
Zeg nu niet, dat klinkt wel heel erg simpel, ik heb het regelmatig nodig, escape. En niet persoonlijk bedoeld, maar dan wil ik soms ook even niemand zien, niemand tegenkomen. En al helemaal niet met iemand praten en naar iemand zijn of haar op dat moment voor mij onzinnige verhalen luisteren. Ja even egoistisch. Nodig om de dagelijkse sleur te overleven. No nonsense nu even.....
Dire Straits, Water of Love. Wat een prachtige gitaar toch!
Wat is er aan de hand? Ik vermoed dat ik me lange tijd heel erg heb aangepast aan anderen en dat het een soort van conditionering is geworden! Helaas. Want dat zou betekenen dat het een tijd zal gaan duren om dit te veranderen. Ik heb lang voor anderen gezorgd -insiders weten waar het hier om gaat- en me ook in anderen verplaatst. Maar waar sta ik zelf nu, welke kant ga ik op en vooral WAAROM?
Ondertussen luister ik naar prettige muziek. Ja......ik maak het wel gezellig voor mezelf. Dat heb ik verdiend, net zoals iedereen dat verdient. Maar waar komt dan toch dat regelmatig terugkerende gevoel vandaan dat 'ik wel weer straf zal krijgen omdat ik niet goed gedaan heb'? Ik heb zeg maar heel vaak het gevoel dat ik gefaald heb. Ik kan -voorspelbaar- ook niet zo goed tegen kritiek maar krijg heel erg graag complimentjes. Over van alles, als het maar positief is.
A messager to you van The Specials.......leuk maar helaas duurt het maar kort. Als bescherming naar 'de wereld' of moet ik zeggen De Maatschappij vlucht ik vaak in het verleden, muziek, schilderen of de natuur. En dan VLIEGT de tijd, dat is dan wel een voordeel. Ik hoef dan even niks, alleen maar er zijn en genieten.
Zeg nu niet, dat klinkt wel heel erg simpel, ik heb het regelmatig nodig, escape. En niet persoonlijk bedoeld, maar dan wil ik soms ook even niemand zien, niemand tegenkomen. En al helemaal niet met iemand praten en naar iemand zijn of haar op dat moment voor mij onzinnige verhalen luisteren. Ja even egoistisch. Nodig om de dagelijkse sleur te overleven. No nonsense nu even.....
Dire Straits, Water of Love. Wat een prachtige gitaar toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten