Tja, het leven is af en toe inderdaad echt een tranendal. Wat heerlijk is het om daar af en toe in te zwelgen. Waarom? Omdat het dan juist weer heel goed voelt als je je weer beter voelt. Dan ervaar je het pas hoe het is als je zon schijnt. Na wekenlang regen te hebben gezien kom je dan weer enorm bij!
Wat ik dus kan afleiden hieruit, is dat de pijn er uit moet, niet voor die eerst goed te hebben doorleefd.
Om uit die pijn te komen moet er natuurlijk wel eerst aardig wat gebeuren.
Kom maar hier met die boksbal, dan kan ik daar eens lekker op slaan! Kom maar op met dat grote bos of uitgestrekte vlakte, waar ik het eens fijn kan uitschreeuwen! Het mag, nee beter om te zeggen is: het moet. Want anders kun je soms gewoon even niet verder. Ik moet nu denken aan van die films waarin mensen elkaar na een hele tijd of na veel moeilijkheden weer terugzien; dat is het moment waarop ik mijn tranen meestal niet in bedwang kan houden! Dan laat ik alles even los........
Er was ooit wel een moment waarop ik dacht dat mijn stemmingen wel heel sterk wisselden van dag tot dag. Nu zie ik het heel anders: ik word makkelijk beinvloed door dingen om me heen. Als ik heel vrolijk op sta en alleen maar mensen ontmoet die chagrijnig zijn, dan is het moeilijk om aan het einde van de dag nog net zo vrolijk te zijn. Nee, dat lukt me dus echt niet altijd! Ik heb ook maar een beperkte hoeveelheid geestelijke energie en ik moet me ook af en toe kunnen opladen aan een 'accu'. Maar zo lukt dat niet, zo loop ik langzaam aan alleen maar leeg. En moet ik elke keer weer vooral uit mezelf halen.
Tuurlijk besef ik dat iedereen met dat probleem worstelt. Toch merk ik dat ik af en toe toch een motivator nodig heb. Anders kom ik er soms niet doorheen. Of die motivator altijd een persoon moet zijn, weet ik niet. Het kan ook soms alleen het mooie weer zijn, een mooie film of mooie muziek. Op dit moment werkt de inspiratie erg goed die ik heb voor een nog te schrijven boek. Dat is een enorm sterke motivator! Ik voel me nu niet langer zo overbodig zoals ik me een jaar lang ongeveer heb gevoeld, zonder overdrijven.
Maar die fase is dus nu voorgoed voorbij!
Wat ik dus kan afleiden hieruit, is dat de pijn er uit moet, niet voor die eerst goed te hebben doorleefd.
Om uit die pijn te komen moet er natuurlijk wel eerst aardig wat gebeuren.
Kom maar hier met die boksbal, dan kan ik daar eens lekker op slaan! Kom maar op met dat grote bos of uitgestrekte vlakte, waar ik het eens fijn kan uitschreeuwen! Het mag, nee beter om te zeggen is: het moet. Want anders kun je soms gewoon even niet verder. Ik moet nu denken aan van die films waarin mensen elkaar na een hele tijd of na veel moeilijkheden weer terugzien; dat is het moment waarop ik mijn tranen meestal niet in bedwang kan houden! Dan laat ik alles even los........
Er was ooit wel een moment waarop ik dacht dat mijn stemmingen wel heel sterk wisselden van dag tot dag. Nu zie ik het heel anders: ik word makkelijk beinvloed door dingen om me heen. Als ik heel vrolijk op sta en alleen maar mensen ontmoet die chagrijnig zijn, dan is het moeilijk om aan het einde van de dag nog net zo vrolijk te zijn. Nee, dat lukt me dus echt niet altijd! Ik heb ook maar een beperkte hoeveelheid geestelijke energie en ik moet me ook af en toe kunnen opladen aan een 'accu'. Maar zo lukt dat niet, zo loop ik langzaam aan alleen maar leeg. En moet ik elke keer weer vooral uit mezelf halen.
Tuurlijk besef ik dat iedereen met dat probleem worstelt. Toch merk ik dat ik af en toe toch een motivator nodig heb. Anders kom ik er soms niet doorheen. Of die motivator altijd een persoon moet zijn, weet ik niet. Het kan ook soms alleen het mooie weer zijn, een mooie film of mooie muziek. Op dit moment werkt de inspiratie erg goed die ik heb voor een nog te schrijven boek. Dat is een enorm sterke motivator! Ik voel me nu niet langer zo overbodig zoals ik me een jaar lang ongeveer heb gevoeld, zonder overdrijven.
Maar die fase is dus nu voorgoed voorbij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten