Materialen bijna compleet om mijn glas in lood te gaan maken. Eindelijk...... Intussen heb ik al veel ontwerpen in mijn hoofd en ook op papier staan. Dus snel aan de slag ermee!
Temidden van al mijn enthousiasme en mijn creativiteit komt toch wel vaak iets naar boven borrelen. De behoefte aan geborgenheid, om maar meteen met de deur in huis te vallen. Zal ik het ooit hebben, die geborgenheid samen met een andere volwassene? Die veel dingen met me deelt, letterlijk en figuurlijk. Het voelt als een gemis, een stil verlangen. Terug naar de bron.....
Even stil staan bij nestwarmte die ik zoek. Die ik nodig heb om inspiratie te kunnen vinden voor mijn creatieve handelingen, zo simpel is het. En ik mag toch wel zeggen dat ik het verdien onderhand.
Natuurlijk heb ik ook al heel vaak gedacht dat ik het wel zonder kan. Maar nee, ik wil toch echt wel een aanvulling in mijn leven.
Me sterk voelen kan ik inmiddels. Maar het gaat hier om meer dan overleven. Het gaat om genieten en geestelijke rijkdom. Loopt er nog iemand ver weg stiekem naar me te verlangen of heb ik alles binnen handbereik en zie ik het niet?
Eerlijk gezegd heb ik weinig zin in de dag vandaag en niet veel zin om iets te ondernemen. Laat het maar snel zaterdag worden. Alhoewel het dan misschien nog hetzelfde voelt. Ik zie op tegen een lange herfst en winter die er aan zitten te komen....
De eerste kou is er al en ik ben er nog niet klaar voor. Wil nu eigenlijk al in een winterslaap duiken. Mijn kinderen doen erg hun best momenteel maar het kan me niet enorm boeien. Ik wil zelf meer en meer voor mezelf.
Tja.......we zijn alleen en gaan alleen. Maar mag ik zeggen dat ik vind dat ik een jaartje of tien toch een flinke dobber heb gehad aan mijn leven? Ook dat ik flink heb moeten strijden om het hoofd boven water te houden? Dat ik soms moe ben daarvan en behoefte heb aan lekkere vakantie? Ik heb nooit om zoveel verantwoordelijk gevraagd, het is me gewoon op mijn bord geschoven.....
Dus leave it for a while.
Temidden van al mijn enthousiasme en mijn creativiteit komt toch wel vaak iets naar boven borrelen. De behoefte aan geborgenheid, om maar meteen met de deur in huis te vallen. Zal ik het ooit hebben, die geborgenheid samen met een andere volwassene? Die veel dingen met me deelt, letterlijk en figuurlijk. Het voelt als een gemis, een stil verlangen. Terug naar de bron.....
Even stil staan bij nestwarmte die ik zoek. Die ik nodig heb om inspiratie te kunnen vinden voor mijn creatieve handelingen, zo simpel is het. En ik mag toch wel zeggen dat ik het verdien onderhand.
Natuurlijk heb ik ook al heel vaak gedacht dat ik het wel zonder kan. Maar nee, ik wil toch echt wel een aanvulling in mijn leven.
Me sterk voelen kan ik inmiddels. Maar het gaat hier om meer dan overleven. Het gaat om genieten en geestelijke rijkdom. Loopt er nog iemand ver weg stiekem naar me te verlangen of heb ik alles binnen handbereik en zie ik het niet?
Eerlijk gezegd heb ik weinig zin in de dag vandaag en niet veel zin om iets te ondernemen. Laat het maar snel zaterdag worden. Alhoewel het dan misschien nog hetzelfde voelt. Ik zie op tegen een lange herfst en winter die er aan zitten te komen....
De eerste kou is er al en ik ben er nog niet klaar voor. Wil nu eigenlijk al in een winterslaap duiken. Mijn kinderen doen erg hun best momenteel maar het kan me niet enorm boeien. Ik wil zelf meer en meer voor mezelf.
Tja.......we zijn alleen en gaan alleen. Maar mag ik zeggen dat ik vind dat ik een jaartje of tien toch een flinke dobber heb gehad aan mijn leven? Ook dat ik flink heb moeten strijden om het hoofd boven water te houden? Dat ik soms moe ben daarvan en behoefte heb aan lekkere vakantie? Ik heb nooit om zoveel verantwoordelijk gevraagd, het is me gewoon op mijn bord geschoven.....
Dus leave it for a while.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten