Vaak krijg ik ideeen onderweg op de fiets.....want door ruimte kunnen die ideeen makkelijker
opkomen. Niet gek natuurlijk. Alhoewel vanuit ellende ook veel goede ideeen kunnen ontspruiten...
Maar waar ik het over wilde hebben is mijn moeite met gezag en autoriteit en tegelijk ook mijn behoefte aan ruimte, zowel letterlijk als figuurlijk.
Wat me bijvoorbeeld ook opvalt, is dat voor je echt aan de slag kunt in een (nieuwe) baan, er door heel veel gesprekken over regels, formulieren en schema's moeten worden heen gelopen. Je zou toch bijna door de bomen heen het bos niet meer zien, of wat? Zo van: wat ging ik nou ook alweer doen precies? Waar ging het om? En......als de fomaliteiten erg lang duren, zelfs van: ik zie er tegen op en ik zie het niet meer zo erg zitten. Ik ben een doener, wil gewoon aan de slag.
Maar goed, ik kwam op dit onderwerp toenik vorige week weer eens vrolijk rond fietste en nadacht over de rol van de politie in ons land. dat zij dingen doen die soms echt niet door de beugel kunnen. Dat men (in een aantal gevallen althans) alleen maar ontzag voor de politie door gemaakte afspraken onderling. Wat nu als de politie de boeven blijken te zijn, en zelfs al heel lang zijn? Ze hebben wel het bijbehorende pakje en dito autoriteit. En is dit gezag/ontzag ook niet heel sterk cultuur bepaald?
Denk het wel.......
Maar als ik na ga wanneer ik zelf ooit iets aan de politie heb gehad, kom ik uit op nul. En ik ken ook geen mensen die er iets aan hebben gehad. Ja last van gehad, in die zin wel, vanwege het naleven van regels in de zin van: autogordel of het checken van de juiste papieren en APK. Of vroeger talloze parkeerboetes, ik ben er arm van geworden. Denk daarnaast ook dat we heel goed onze eigen politie kunnen spelen. De meeste mensen dan.
Dus wat voor boodschap zou ik zelf moeten hebben aan de politie? Veiligheid? Nee, eerder onveiligheid. Ik word er heel nerveus van, van die mensen. Vraag me af hoe snel ze er zijn als ik in mekaar geslagen wordt of bedreigd. Ik vrees het ergste.......vrees zelfs dat het al te laat zal zijn voordat ze er zijn. Dus bidden en hopen dat dit noooit zal gebeuren....
Onbedoeld gaat dit stukje ook ineens over de VVD. Mijn mening daarover mag dan ook hopelijk duidelijk zijn! Wat als ik mijn verhaal wil doen over een probleem in mijn gezin? Kan ik dan ook bij de politie terecht? Als ik me geintimideerd voel door iemand bijvoorbeeld.
.....Ben bang dat dit dan het bekende kastje naar de muur verhaal gaat worden. Dan gaan mensen je verwijzen naar Slachtofferhulp, Centrum voor Jeugd en Gezin of de huisarts of GGZ. Allemaal niet van toepassing.....wil gewoon mijn verhaal doen en zoek een vertrouwenspersoon.
Note: dit gaat niet om een situatie die zich momenteel voor doet bij mij, laat dat duidelijk zijn!
Het draait allemaal om vrijheid en vertrouwen. Ban de overbodige regels uit.....
opkomen. Niet gek natuurlijk. Alhoewel vanuit ellende ook veel goede ideeen kunnen ontspruiten...
Maar waar ik het over wilde hebben is mijn moeite met gezag en autoriteit en tegelijk ook mijn behoefte aan ruimte, zowel letterlijk als figuurlijk.
Wat me bijvoorbeeld ook opvalt, is dat voor je echt aan de slag kunt in een (nieuwe) baan, er door heel veel gesprekken over regels, formulieren en schema's moeten worden heen gelopen. Je zou toch bijna door de bomen heen het bos niet meer zien, of wat? Zo van: wat ging ik nou ook alweer doen precies? Waar ging het om? En......als de fomaliteiten erg lang duren, zelfs van: ik zie er tegen op en ik zie het niet meer zo erg zitten. Ik ben een doener, wil gewoon aan de slag.
Maar goed, ik kwam op dit onderwerp toenik vorige week weer eens vrolijk rond fietste en nadacht over de rol van de politie in ons land. dat zij dingen doen die soms echt niet door de beugel kunnen. Dat men (in een aantal gevallen althans) alleen maar ontzag voor de politie door gemaakte afspraken onderling. Wat nu als de politie de boeven blijken te zijn, en zelfs al heel lang zijn? Ze hebben wel het bijbehorende pakje en dito autoriteit. En is dit gezag/ontzag ook niet heel sterk cultuur bepaald?
Denk het wel.......
Maar als ik na ga wanneer ik zelf ooit iets aan de politie heb gehad, kom ik uit op nul. En ik ken ook geen mensen die er iets aan hebben gehad. Ja last van gehad, in die zin wel, vanwege het naleven van regels in de zin van: autogordel of het checken van de juiste papieren en APK. Of vroeger talloze parkeerboetes, ik ben er arm van geworden. Denk daarnaast ook dat we heel goed onze eigen politie kunnen spelen. De meeste mensen dan.
Dus wat voor boodschap zou ik zelf moeten hebben aan de politie? Veiligheid? Nee, eerder onveiligheid. Ik word er heel nerveus van, van die mensen. Vraag me af hoe snel ze er zijn als ik in mekaar geslagen wordt of bedreigd. Ik vrees het ergste.......vrees zelfs dat het al te laat zal zijn voordat ze er zijn. Dus bidden en hopen dat dit noooit zal gebeuren....
Onbedoeld gaat dit stukje ook ineens over de VVD. Mijn mening daarover mag dan ook hopelijk duidelijk zijn! Wat als ik mijn verhaal wil doen over een probleem in mijn gezin? Kan ik dan ook bij de politie terecht? Als ik me geintimideerd voel door iemand bijvoorbeeld.
.....Ben bang dat dit dan het bekende kastje naar de muur verhaal gaat worden. Dan gaan mensen je verwijzen naar Slachtofferhulp, Centrum voor Jeugd en Gezin of de huisarts of GGZ. Allemaal niet van toepassing.....wil gewoon mijn verhaal doen en zoek een vertrouwenspersoon.
Note: dit gaat niet om een situatie die zich momenteel voor doet bij mij, laat dat duidelijk zijn!
Het draait allemaal om vrijheid en vertrouwen. Ban de overbodige regels uit.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten