Wat men verwacht van een vrouw. Als vrouw schijn je alles maar (tegelijk) te kunnen en vooral heel veel maar te willen accepteren? Zo'n indruk krijg ik steeds meer als ik om me heen kijk. Of is dit vooral mijn ding? Dat ik mijn grenzen niet aangeef en maar blijf geven tot ik OP ben elke keer......
En heeft het wel met het vrouw-zijn te maken? Nou, in ieder geval heeft het zeker met mijn 'ik'-
zijn te maken.
Mijn punt is, dat je als vrouw vaak wordt geacht maar klaar te staan voor een ander. Tuurlijk heb je
ook geen tijd voor jezelf nodig. Maar je hoort er tegelijk wel tip-top uit te zien. En als het een en ander gaat hangen aan je lijf, ben je natuurlijk als vrouw niet meer zo interessant. Tenzij je moeder of oma bent, of een soort Moeder Theresa of Florence Nightingale. Vergeet allemaal alleen even 1 ding niet........we hadden allemaal ooit een moeder, of we nu man of vrouw zijn, en willen allemaal ook wel eens bemoederd en vertroeteld worden!
Dus........dit wordt dus een soort oproep daartoe. Vertroetel mij, ja ook ik, die moeder is, zus, partner en tegelijk ook dochter. Ik wil gezien worden buiten mijn uiterlijkheden om.
Is toch niet zo moeilijk? Ik weet dat er mensen zijn die door de dingen heen kunnen kijken. Niet iedereen is even mooi geschapen of wordt even mooi oud, verschil moet er zijn, en daarbij: wie bepaalt wie er mooi is? Wat mij betreft gaat dat mooi vooral om het soort uitstraling en persoonlijkheid. We hebben het nu natuurlijk niet over de normen bij een modellenwedstijd, want die gaan van een bepaalde standaard uit.
Maarre......wij vrouwen, althans ik, willen niet meer langs welke meetlat dan ook worden gelegd. Geen een mens zou dat toch willen? Waarom een vrouw dan wel? Je vindt iemand wel of niet leuk vanwege het geheel toch, als het goed is?
Borsten, billen, of benen-man? Ook al zoiets.....en als vrouw? Mag je dan ook ergens op vallen bij een man, of moet je maar hopen dat je er goed genoeg uitziet om wat interessants aan de hengel te kunnen krijgen? Of je natuurlijk oplaten kalefateren en helemaal suf sporten.......dat hoor je als vrouw te doen, lijkt het.
Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Maar veel vrouwen vinden een buikje (bij hun partner) niet zo erg. Ook al lopen de vrouwen er zelf soms erg strakjes bij! Nee joh, bij een man mag dat? Hij werkt hard, verdient goed, en soms kan hij zelfs ook wel lief zijn. Zo ervaar ik het. Zo ben ik, en volgens mij velen van mijn generatie, zo'n beetje opgevoed. Een man die slim is vinden, want die kan goed in je onderhoud voorzien. Wie weet ga je als vrouw hierdoor wel juist enorm voorbij aan je eigen talenten, te druk bezig namelijk met zorgen en pleasen?
En heeft het wel met het vrouw-zijn te maken? Nou, in ieder geval heeft het zeker met mijn 'ik'-
zijn te maken.
Mijn punt is, dat je als vrouw vaak wordt geacht maar klaar te staan voor een ander. Tuurlijk heb je
ook geen tijd voor jezelf nodig. Maar je hoort er tegelijk wel tip-top uit te zien. En als het een en ander gaat hangen aan je lijf, ben je natuurlijk als vrouw niet meer zo interessant. Tenzij je moeder of oma bent, of een soort Moeder Theresa of Florence Nightingale. Vergeet allemaal alleen even 1 ding niet........we hadden allemaal ooit een moeder, of we nu man of vrouw zijn, en willen allemaal ook wel eens bemoederd en vertroeteld worden!
Dus........dit wordt dus een soort oproep daartoe. Vertroetel mij, ja ook ik, die moeder is, zus, partner en tegelijk ook dochter. Ik wil gezien worden buiten mijn uiterlijkheden om.
Is toch niet zo moeilijk? Ik weet dat er mensen zijn die door de dingen heen kunnen kijken. Niet iedereen is even mooi geschapen of wordt even mooi oud, verschil moet er zijn, en daarbij: wie bepaalt wie er mooi is? Wat mij betreft gaat dat mooi vooral om het soort uitstraling en persoonlijkheid. We hebben het nu natuurlijk niet over de normen bij een modellenwedstijd, want die gaan van een bepaalde standaard uit.
Maarre......wij vrouwen, althans ik, willen niet meer langs welke meetlat dan ook worden gelegd. Geen een mens zou dat toch willen? Waarom een vrouw dan wel? Je vindt iemand wel of niet leuk vanwege het geheel toch, als het goed is?
Borsten, billen, of benen-man? Ook al zoiets.....en als vrouw? Mag je dan ook ergens op vallen bij een man, of moet je maar hopen dat je er goed genoeg uitziet om wat interessants aan de hengel te kunnen krijgen? Of je natuurlijk oplaten kalefateren en helemaal suf sporten.......dat hoor je als vrouw te doen, lijkt het.
Wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Maar veel vrouwen vinden een buikje (bij hun partner) niet zo erg. Ook al lopen de vrouwen er zelf soms erg strakjes bij! Nee joh, bij een man mag dat? Hij werkt hard, verdient goed, en soms kan hij zelfs ook wel lief zijn. Zo ervaar ik het. Zo ben ik, en volgens mij velen van mijn generatie, zo'n beetje opgevoed. Een man die slim is vinden, want die kan goed in je onderhoud voorzien. Wie weet ga je als vrouw hierdoor wel juist enorm voorbij aan je eigen talenten, te druk bezig namelijk met zorgen en pleasen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten