Hierbij denk ik aan vroeger, aan mijn schooltijd. Altijd maar de beste willen zijn op school en met sporten. Op school was ik dan vooral goed in de talen en tekenen. Ik wilde goeie cijfers halen, zat op het atheneum en heb dit ook afgerond. Wel ben ik 1 keer blijven zitten in de vierde (ja, alleen op wiskunde!). Vanaf het vierde jaar kon school me wat minder schelen ook. Ben er daarna doorheen gefietst toen zonder bijna ooit te leren voor mijn gevoel. Bij mijn mondelinge examens. en dat waren er 4 ja.......vooral uittreksels geleerd en bij Engels de tijd vol gepraat alleen over Wuthering Heights, 1 van de weinige boeken die ik dus wel echt geweldig vond..... en bij mijn mondeling Frans het alleen over mijn vakantie in Zuid-Frankrijk gehad.
Maar echt haantje de voorste wilde ik nooit zijn. In die zin dat ik niet een hele grote mond had, maar ik wilde wel goed presteren. Na school ging ik in Utrecht aan de universiteit studeren. Ook met sporten wilde ik scoren; bijvoorbeeld met hockey, als rechtsbuiten ook vaak gedaan en vele voorzetten gegeven. Altijd wel bang voor de keeper, dus hield ik het vaak bij de voorzet en corners aanslaan. Maar toch......het resultaat moest goed zijn. Ik kon als kind ook altijd extreem slecht tegen mijn verlies. Pfff....gelukkig heb ik dar tegenwoordig minder last van.
Wil wel gezien worden, en respect krijgen. Mijn plekje opeisen. Tijd voor mezelf creeeren. En hoe doe je dat dan?
Dit ben ik aan het uitproberen. Ik loop nu vaak anders over straat, met soms mijn neus in de lucht, zo van: dit ben ik, geef me mijn ruimte en laat me mijn ding doen. Ik heb nogal het gevoel dat mensen over mekaar heen walsen, en ik ben dus 1 van die personen die dit niet meer accepteert. Zowel wat grote als kleine zaken betreft. Ik kan ook slecht tegen onrechtvaardigheid, en niet alleen onrecht-vaardigheid die mijzelf betreft. Don't take me for granted.
Nu betreft dit 'mijn plekje opeisen' vooral een baan die mij gelukkig maakt. Ook dingen doen die ik leuk vind en genieten van het moment. We zien wel waar het schip strandt, zo'n soort instelling.
Dus vandaag ook.......lekker relaxed. Morgen weer werken, nu even niet. Vanavond lekker een uur zwemmen, een van mijn favoriete hobby's. Heeerlijk mensen..... (en nee, ik hoef niet de snelste te zijn met baantjes trekken).
Maar echt haantje de voorste wilde ik nooit zijn. In die zin dat ik niet een hele grote mond had, maar ik wilde wel goed presteren. Na school ging ik in Utrecht aan de universiteit studeren. Ook met sporten wilde ik scoren; bijvoorbeeld met hockey, als rechtsbuiten ook vaak gedaan en vele voorzetten gegeven. Altijd wel bang voor de keeper, dus hield ik het vaak bij de voorzet en corners aanslaan. Maar toch......het resultaat moest goed zijn. Ik kon als kind ook altijd extreem slecht tegen mijn verlies. Pfff....gelukkig heb ik dar tegenwoordig minder last van.
Wil wel gezien worden, en respect krijgen. Mijn plekje opeisen. Tijd voor mezelf creeeren. En hoe doe je dat dan?
Dit ben ik aan het uitproberen. Ik loop nu vaak anders over straat, met soms mijn neus in de lucht, zo van: dit ben ik, geef me mijn ruimte en laat me mijn ding doen. Ik heb nogal het gevoel dat mensen over mekaar heen walsen, en ik ben dus 1 van die personen die dit niet meer accepteert. Zowel wat grote als kleine zaken betreft. Ik kan ook slecht tegen onrechtvaardigheid, en niet alleen onrecht-vaardigheid die mijzelf betreft. Don't take me for granted.
Nu betreft dit 'mijn plekje opeisen' vooral een baan die mij gelukkig maakt. Ook dingen doen die ik leuk vind en genieten van het moment. We zien wel waar het schip strandt, zo'n soort instelling.
Dus vandaag ook.......lekker relaxed. Morgen weer werken, nu even niet. Vanavond lekker een uur zwemmen, een van mijn favoriete hobby's. Heeerlijk mensen..... (en nee, ik hoef niet de snelste te zijn met baantjes trekken).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten