De regen gaat door....

Tja, de regen zet door en daarmee ook mijn behoefte van oudsher om me in mijn eigen wereldje op te sluiten... Ik moet daarmee oppassen, want ik kan er in door slaan. Dat weet ik uit ervaring. Me afsluiten om niet gekwetst te worden, maar tegelijk dan ook een soort Remy-gevoel. Wat als een fijne zaterdag begon, eindigde nogal rampzalig. Ik voel de pijn ervan nog. Kunnen we de klok niet terug draaien? Nee, wat geweest is, is geweest, zeggen ze dan. Maar bij mij wil het er niet in dat iemand de ene dag heel aardig kan doen en de andere dag weer heel naar of afstandelijk. Zeg dan gewoon even: ik heb nu geen behoefte aan gezelschap?

Joh Esther, vandaag is het alweer vrijdag! Ik weet het, maar toch....

We gaan ervoor vandaag. De regen kan ons niet deren, er is genoeg te doen en te leren! Dat rijmt nog ook. Ik voel dat ik vandaag behoefte heb om met een vriendin urenlang te tutten en te kletsen. Vriendin, bel me of kom langs! Maar ik weet dat je het druk hebt, dus zal vandaag wel niet lukken.
Ineens weet ik ook niet meer waar ik over wilde schrijven.
Ik heb allerlei praktische klusjes te doen in huis, maar heb alleen maar zin in 1 van de 10. Dus alleen die ga ik maar doen. En lekker eten maken vanavond. Verder blijven zoeken naar een baan die me wel bevalt, want wat ik nu doe is het niet helemaal.

Mijn kwasten heb ik niet bij de hand, dus moet ik de deur uit om andere te halen. Ook daar heb ik even geen behoefte aan. Ik wil vandaag thuis zitten en wachten tot alles naar me toe komt.....
Ach, er is wel een lichtpuntje; ik ga zaterdagavond wat leuks doen. Lekker eten in de stad en daar is ook een vriendin bij en nog een paar gezellige vrouwen. Daar kan ik vandaag dus al lekker naar uitkijken. En vanavond ga ik lekker mijn schilderij afmaken ha! Dat stukje komt dus wel goed.

Toch vraag ik me af hoe dat moet met mij als ik me nu al zo somber voel na 1 week herfstachtig weer. Een maand overwinteren zit er niet in, hooguit 1 dagje Parijs of een paar dagen naar Berlijn. Of wie weet een dag naar de dierentuin of de Efteling, zoiets. Oh ja, eind oktober een dag naar Antwerpen toe! He, heb ik weer iets om naar toe te leven dan.
Sorry voor de eventuele lezers die dit keer niet echt blij worden van wat ik neerschrijf, maar het is hoe het is. Ik denk dat de meditatie van afgelopen dinsdag gewoon nog heel vaak en intens herhaald moet worden, en dan zal het na een tijd wel goed kunnen komen.....
Ik wens mezelf dan maar sterkte.