..... en niet in het minst door het heerlijke herfstweer natuurlijk!
Natuurmens gezocht die de liefde voor buiten met mij wil delen (liefst met hond). Nee, serieus, buiten zijn is voor mij is voor mij 1 van de meest ontspannende dingen die er is. En de kans is groot dat dat door het mooie weer van de laatste paar dagen mijn humeur ook zo is verbeterd. Haaaa...........
Maar ondertussen wilde ik toch nog even voort borduren op mijn vorige stukje.
En ja, dat vorige stukje ging over mannen. En wat ik me dus afvraag, waarom mannen in het algemeen, als je interesse toont voor hun bezigheden, zo snel denken dat er iets achter zit en dat je meer van ze wil? Of zijn ze altijd uit zijn op een flirt? Terwijl ik alleen maar mijn interesse toon en verder niet uit ben op 'het'. Sterker nog, soms komt het niet eens bij me op dat ik iets met die persoon (lees: man) zou willen en is zijn hoofd blijkbaar al die richting uit. Dit blijkt vaak ook pas achteraf.
Wat is dit toch? De behoefte van een man om een vrouw te willen 'bezitten'? Terwijl ze dat zelf helemaal niet wil 9 van de 10 keer? Het brengt me op de gedachte of mannen vrouwen wel als
gelijkwaardig kunnen beschouwen.
Tuurlijk, de aandacht is meer dan prettig. Als vrouw die nog redelijk in de markt ligt, vezelt het je zelfvertrouwen wel op. Maar wat als ik meer het serieuze type ben die niet over een nacht ijs gaat? Tja, dan heeft die hebberige man toch maar mooi het nakijken.... En nee, dit is niet arrogant bedoeld, maar vooral realistisch.
Zou ik eens mogen vragen, wat bezielt jullie mannen?......Wat drijft jullie, enkel de ervaring van een kortstondig moment van gelukzaligheid? Of reikt het verder dan dat? Nee, ik ben serieus benieuwd naar het antwoord. En dan liefst een heel eerlijk antwoord, anders heb ik er niks aan. Maar vergeet niet,
you've got the right to remain silent.
Romeo en Julia, waar was het op gebaseerd? Welke vrouw heeft dit verhaal bedacht? Dat kan toch haast geen man zijn geweest? Of denk ik nu dan toch veel te negatief over het uiterst mysterieuze verschijnsel man.......
Ze zijn zo vluchtig, glippen als zand tussen je vingers, je kunt er de vinger niet op leggen. Ze zijn zo roekeloos die mannen, of valt er eerder te denken aan egoistisch of egocentrisch? Nee, dit zijn geen retorische vragen, ik hoop hier echt een antwoord op te vinden nog tijdens mijn leven.
Of, tweede optie, zijn mannen teveel geconditioneerd met het moeten presteren en het belang van status? Zodat ze geen tijd hebben voor veel diepgang? Zodat ze zodra iets ze te ingewikkeld wordt emotioneel gezien, ze zich verliezen in welke verslaving dan ook. En, we weten het allemaal, het spectrum van het aantal verslavingen is zeer breed en uitgebreid.
Ik blijf dus duidelijk in de filosofie hangen.......
Natuurmens gezocht die de liefde voor buiten met mij wil delen (liefst met hond). Nee, serieus, buiten zijn is voor mij is voor mij 1 van de meest ontspannende dingen die er is. En de kans is groot dat dat door het mooie weer van de laatste paar dagen mijn humeur ook zo is verbeterd. Haaaa...........
Maar ondertussen wilde ik toch nog even voort borduren op mijn vorige stukje.
En ja, dat vorige stukje ging over mannen. En wat ik me dus afvraag, waarom mannen in het algemeen, als je interesse toont voor hun bezigheden, zo snel denken dat er iets achter zit en dat je meer van ze wil? Of zijn ze altijd uit zijn op een flirt? Terwijl ik alleen maar mijn interesse toon en verder niet uit ben op 'het'. Sterker nog, soms komt het niet eens bij me op dat ik iets met die persoon (lees: man) zou willen en is zijn hoofd blijkbaar al die richting uit. Dit blijkt vaak ook pas achteraf.
Wat is dit toch? De behoefte van een man om een vrouw te willen 'bezitten'? Terwijl ze dat zelf helemaal niet wil 9 van de 10 keer? Het brengt me op de gedachte of mannen vrouwen wel als
gelijkwaardig kunnen beschouwen.
Tuurlijk, de aandacht is meer dan prettig. Als vrouw die nog redelijk in de markt ligt, vezelt het je zelfvertrouwen wel op. Maar wat als ik meer het serieuze type ben die niet over een nacht ijs gaat? Tja, dan heeft die hebberige man toch maar mooi het nakijken.... En nee, dit is niet arrogant bedoeld, maar vooral realistisch.
Zou ik eens mogen vragen, wat bezielt jullie mannen?......Wat drijft jullie, enkel de ervaring van een kortstondig moment van gelukzaligheid? Of reikt het verder dan dat? Nee, ik ben serieus benieuwd naar het antwoord. En dan liefst een heel eerlijk antwoord, anders heb ik er niks aan. Maar vergeet niet,
you've got the right to remain silent.
Romeo en Julia, waar was het op gebaseerd? Welke vrouw heeft dit verhaal bedacht? Dat kan toch haast geen man zijn geweest? Of denk ik nu dan toch veel te negatief over het uiterst mysterieuze verschijnsel man.......
Ze zijn zo vluchtig, glippen als zand tussen je vingers, je kunt er de vinger niet op leggen. Ze zijn zo roekeloos die mannen, of valt er eerder te denken aan egoistisch of egocentrisch? Nee, dit zijn geen retorische vragen, ik hoop hier echt een antwoord op te vinden nog tijdens mijn leven.
Of, tweede optie, zijn mannen teveel geconditioneerd met het moeten presteren en het belang van status? Zodat ze geen tijd hebben voor veel diepgang? Zodat ze zodra iets ze te ingewikkeld wordt emotioneel gezien, ze zich verliezen in welke verslaving dan ook. En, we weten het allemaal, het spectrum van het aantal verslavingen is zeer breed en uitgebreid.
Ik blijf dus duidelijk in de filosofie hangen.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten