.........maar ik zal hem nooit begrijpen denk ik........
Deze man.....blijkt een man te zijn waar je op kan bouwen.
Blij verrast zie ik dat hij een doorzetter is (geworden?) die weet wat hij wil.
Ik kan niet langer ontkennen dat dit toch een gevoel van voldoening bij me oproept.
Met al zijn eigenaardigheden en gebruiksaanwijzingen is hij stiekem heel aardig en serieus.
Hij zal niet zo vaak zijn ongelijk bekennen en is soms zo koppig dat er vooral zichzelf mee heeft.
Maar ja, uit dit alles kan ik wel een groot voordeel halen. Je weet met deze man wat voor vlees je in de kuip hebt.
Maar heeft het ook toekomst......daar durf ik dan echt weer geen zinnig woord over te zeggen. De man an sich blijft voor mij een groot mysterie. Ik moet er wel bij zeggen dat ik niet veel geluk gehad heb met mannen! Een neus voor de foute man is weer zo'n cliche, maar in ieder geval wel voor mannen die na een tijdje allemaal erg dominant blijken te zijn en die zich niet willen binden. Dus......dan maar geen man? Lijkt me voor nu even een goed motto. Niet teveel vastigheid zeg maar......
Ik zag volgens mij toekomst met hem samen maar hij dus niet maar durfde daar niet echt voor uit te komen. Wat zonde van de tijd; wat had ik in die tijd niet allemaal kunnen doen! Ja, je leert ervan, maar ik ben voorlopig weer heel lang uitgeleerd mag je weten. Ik, de romanticus.....
Ergens hoop ik dat er mensen zijn, man of vrouw, die zich in dit stukje herkennen. Want wat is het pijnlijk om te zien dat een man (en zeker als dat je eigen man of vriend is) toch wel een hele duidelijke voorkeur blijkt te hebben voor vrouwen van rond de 20 en liefst nog jonger? Zelf is hij dus bijna 2x zo oud dan zij, moet je weten. Vroege midlifecrisis of gewoon een identiteitscrisis?
Het lijkt me een geval van 'nagaan of ik nog goed in de markt lig', maar hoe triest en alarmerend eigenlijk als hij het serieus bedoelt?
Ik trek in ieder geval aan de alarmbel voor mezelf en ben nu heel erg gewaarschuwd. Hij kon heel jaloers zijn ten opzichte van mij, maar blijft toch lijkt het mij, aandacht zoeken van andere vrouwen. Ik geloof oprecht dat zij niet echt belangstelling voor hem hebben en dat zeg ik niet uit jaloezie. Nee hoor, maar ik wil een gewoon een toegewijde partner. Dit mag ik vragen en verwachten, met minder hoef ik het niet te doen.....
Deze man.....blijkt een man te zijn waar je op kan bouwen.
Blij verrast zie ik dat hij een doorzetter is (geworden?) die weet wat hij wil.
Ik kan niet langer ontkennen dat dit toch een gevoel van voldoening bij me oproept.
Met al zijn eigenaardigheden en gebruiksaanwijzingen is hij stiekem heel aardig en serieus.
Hij zal niet zo vaak zijn ongelijk bekennen en is soms zo koppig dat er vooral zichzelf mee heeft.
Maar ja, uit dit alles kan ik wel een groot voordeel halen. Je weet met deze man wat voor vlees je in de kuip hebt.
Maar heeft het ook toekomst......daar durf ik dan echt weer geen zinnig woord over te zeggen. De man an sich blijft voor mij een groot mysterie. Ik moet er wel bij zeggen dat ik niet veel geluk gehad heb met mannen! Een neus voor de foute man is weer zo'n cliche, maar in ieder geval wel voor mannen die na een tijdje allemaal erg dominant blijken te zijn en die zich niet willen binden. Dus......dan maar geen man? Lijkt me voor nu even een goed motto. Niet teveel vastigheid zeg maar......
Ik zag volgens mij toekomst met hem samen maar hij dus niet maar durfde daar niet echt voor uit te komen. Wat zonde van de tijd; wat had ik in die tijd niet allemaal kunnen doen! Ja, je leert ervan, maar ik ben voorlopig weer heel lang uitgeleerd mag je weten. Ik, de romanticus.....
Ergens hoop ik dat er mensen zijn, man of vrouw, die zich in dit stukje herkennen. Want wat is het pijnlijk om te zien dat een man (en zeker als dat je eigen man of vriend is) toch wel een hele duidelijke voorkeur blijkt te hebben voor vrouwen van rond de 20 en liefst nog jonger? Zelf is hij dus bijna 2x zo oud dan zij, moet je weten. Vroege midlifecrisis of gewoon een identiteitscrisis?
Het lijkt me een geval van 'nagaan of ik nog goed in de markt lig', maar hoe triest en alarmerend eigenlijk als hij het serieus bedoelt?
Ik trek in ieder geval aan de alarmbel voor mezelf en ben nu heel erg gewaarschuwd. Hij kon heel jaloers zijn ten opzichte van mij, maar blijft toch lijkt het mij, aandacht zoeken van andere vrouwen. Ik geloof oprecht dat zij niet echt belangstelling voor hem hebben en dat zeg ik niet uit jaloezie. Nee hoor, maar ik wil een gewoon een toegewijde partner. Dit mag ik vragen en verwachten, met minder hoef ik het niet te doen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten