Wie schrijft die blijft. Dat schrijven is best verslavend, merk ik.....
Dat is toch niet normaal? Dat was de gedachte waar ik al een tijd mee in mijn hoofd zit. Oftewel..... de grootste gekken lopen vrij rond. Hier ben ik al een tijd van overtuigd. Natuurlijk vereist dit wel enige toelichting. Ik kan zoiets moeilijk zo simpelweg beweren alsof het een objectieve waarheid betreft.
Het lijkt natuurlijk een vrij simpele stelling. Maar waar ik eigenlijk naartoe wil, is dat mensen tegenwoordig erg makkelijk een stempel drukken op iemand. Stempeltje van 'gothic' of 'hard-core', kak of linkse rakker, maar waar ik vooral op doel is het stempelen van mensen die 'afwijkend' gedrag vertonen en hierdoor vaak in het bijzonder onderwijs terecht komen. Te denken valt dan aan termen als adhd, autisme en manisch-depressief. Want, wat moet je ermee? Het is lastig.
Het valt me op dat er in ieder geval in Nederland -over andere landen kan ik natuurlijk niet oordelen- een sterke cultuur heerst momenteel van kuddegeest en eenheidsworst. Wie met zijn kop boven het maaiveld uitsteekt, loopt veel risico. Kijk maar naar wat er gebeurde met de zogeheten klokkenluiders, die misstanden in bepaalde bedrijven aan de kaak wilde stellen. Namen hoef ik niet te noemen, veel mensen zullen dit herkennen.
Het aparte vind ik bovendien dat, zelfs als je je meer in het alternatieve circuit begeeft van bijvoorbeeld krakers en blowers, ook hier toch weer een hokjesgeest heerst. Je moet hier toch een bepaald type voor zijn, waar dan vaak een dito uiterlijk bij hoort en als het kan ook bijpassend gedrag. Met andere woorden, tegenstrijdigheid wordt over het algemeen niet echt geaccepteerd en ook kunnen de mensen maar moeilijk mee omgaan.
Bij dit alles speelt volgens mij een grote rol dat het allemaal sterk gaat om 'aanname'. Daarmee bedoel ik dat iemand al invult hoe die ander is voordat men die persoon kent. Natuurlijk is dit vooral gebaseerd op de eigen ervaringen en visies van die persoon. Dit zal best grotendeels een onbewust proces zijn, maar waar het om gaat is dat je hiermee de ander tekort doet.
Zou het niet veel meer een verrijking zijn als we eens wat minder uit gaan van het eerste vooroordeel, zeker ook wel vanuit het gevoel iemand bekijken en niet alleen vanuit het verstand? En vervolgens diegene het voordeel van de twijfel geven? Zeg maar, de 'voordeelregel' toepassen, doen we dan. En dan ontdekken dat die kandidaat bestempeld als adhd-er, wat blijkt uit zijn of haar gedrag zogezegd, misschien bepaalde dingen gewoon heel goed kan. Voorwaarde is wel, dat je de persoon neemt zoals -ie- is.
Ik ben ervan overtuigd dat men veel heeft laten liggen hierin. Er zijn zoveel slimme kundige mensen die
qua gedrag niet doorsnee zijn maar een bepaalde plek echt dubbel en dwars verdienen. Diepgang en intelligentie is alleen wel vereist om dit goed te kunnen beoordelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten