Laten we zeggen.......ik ben er bijna. Het laatste en zwaarste stuk moet ik nog afleggen. Gisteren viel ik meer per ongeluk dan expres in wat stukjes van de Olympische Spelen, waaronder wat zwemmen en wielrennen; zilver bij het zwemmen en eerste bij het wielrennen, de dames! Wat een euforie, tot tranen geroerd waren ze......en ik ook. Bij dat zwemmen helemaal, ik verplaatste me enorm in deze mensen, het was net of ik dar zelf stond. Ik liet de tranen alleen niet rollen omdat mijn zoon er naast zat, dus schaamde ik me.
Hieruit blijkt dus dat ik nog niet honderd procent mezelf durf te zijn en durf te geven. De twijfel heeft nog steeds de overhand. Ja sorry, het wordt vast saai voor de lezer, maar ik ben erg bang. Heb ook nog steeds veel last van faalangst en zie zelf vaak ook niet wat ik allemaal kan. Bang toch inderdaad voor de kracht in mezelf dan? Pffff......het is een vermoeiend proces.
Het zal ook wel veel schelen dat ik nogal wat teleurstellingen te verwerken heb gehad de laatste 10 a 15 jaar. Dit jaar was tot juli ook een jaar van tegenslag en gevoelens van eenzaamheid voor mij. Dus daar moest ik eerst doorheen. Nu, bijna augustus, en het roer zal om gaan. Zie het maar als een bedreiging ja, zie het maar als het zwaard van Damokles dat boven je hoofd hangt. Of anders gezegd, zie het als de wild horses uit die mooie droom die ik laatst had. Een ontembare volbloed hengst, zo voel ik me dus weer een beetje. Moet mezelf nog een zetje geven voor het laatste stukje tot aan de finish.
Want een ander zal het niet voor me doen, niet mijn familie, niet die goeie vriendin, niet die man die zoveel voor me betekent. Helaas......het zelfvertrouwen heb ik zelf weer op moeten bouwen dus moet ik de rest ook zelf doen.
En dan maakt het even niet welke richting ik precies kies. Ik moet alleen wel mezelf keer op keer weer overtuigen van mij eigen 'gelijk'. En ook me veel vaker afvragen 'is dit wel wat ik wil doen' ? En ook: geef ik mijn eigen grenzen wel duidelijk genoeg aan, en ook op tijd? Mijn eeuwige valkuil.....
In mijn drang om aardig gevonden te worden en te worden geaccepteerd laat ik veel te veel toe.
Maar nu ben ik er achter gekomen dat ik me helemaal niet afhankelijk meer op wil stellen, ook niet in mijn werk dus......Ik ga liever voor mezelf beginnen als ik steeds maar niet word aangenomen voor een baan die ik graag wil! Het houdt een keer op namelijk....... Ik verdien veel beter.
Hieruit blijkt dus dat ik nog niet honderd procent mezelf durf te zijn en durf te geven. De twijfel heeft nog steeds de overhand. Ja sorry, het wordt vast saai voor de lezer, maar ik ben erg bang. Heb ook nog steeds veel last van faalangst en zie zelf vaak ook niet wat ik allemaal kan. Bang toch inderdaad voor de kracht in mezelf dan? Pffff......het is een vermoeiend proces.
Het zal ook wel veel schelen dat ik nogal wat teleurstellingen te verwerken heb gehad de laatste 10 a 15 jaar. Dit jaar was tot juli ook een jaar van tegenslag en gevoelens van eenzaamheid voor mij. Dus daar moest ik eerst doorheen. Nu, bijna augustus, en het roer zal om gaan. Zie het maar als een bedreiging ja, zie het maar als het zwaard van Damokles dat boven je hoofd hangt. Of anders gezegd, zie het als de wild horses uit die mooie droom die ik laatst had. Een ontembare volbloed hengst, zo voel ik me dus weer een beetje. Moet mezelf nog een zetje geven voor het laatste stukje tot aan de finish.
Want een ander zal het niet voor me doen, niet mijn familie, niet die goeie vriendin, niet die man die zoveel voor me betekent. Helaas......het zelfvertrouwen heb ik zelf weer op moeten bouwen dus moet ik de rest ook zelf doen.
En dan maakt het even niet welke richting ik precies kies. Ik moet alleen wel mezelf keer op keer weer overtuigen van mij eigen 'gelijk'. En ook me veel vaker afvragen 'is dit wel wat ik wil doen' ? En ook: geef ik mijn eigen grenzen wel duidelijk genoeg aan, en ook op tijd? Mijn eeuwige valkuil.....
In mijn drang om aardig gevonden te worden en te worden geaccepteerd laat ik veel te veel toe.
Maar nu ben ik er achter gekomen dat ik me helemaal niet afhankelijk meer op wil stellen, ook niet in mijn werk dus......Ik ga liever voor mezelf beginnen als ik steeds maar niet word aangenomen voor een baan die ik graag wil! Het houdt een keer op namelijk....... Ik verdien veel beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten