Een hele tijd bezig geweest met te onderzoeken wat ik niet graag wil doen.......kom ik nu in een soort vacuum terecht. Want, waarheen gaan we nu?
Dit is best eng, want dan kom je nog meer in zo'n fase van zelfonderzoek terecht. Nog meer jezelf onder de loep nemen. En dan botst ik vrij snel op tegen het feit dat ik erg onzeker ben en het oordeel van andere mensen vrees. Als er ergens iets mis gaat, denken mensen vaak dat ik de schuldige ben. Of is dit mijn projectie omdat ik gewoon aanneem dat mensen zo over mij denken, en ook van het feit dat ik zelf niet overtuigd ben dat ik het kan? Oh nee, ik dacht serieus dat ik deze fase al lang doorlopen had, maar ineens voel ik van niet.
Dus, wat gebeurt er? Ik loop tegen een gigantisch dikke muur op. Ik ben ontzettend bang voor afwijzing. nou daar zit je dan..........Gevecht tegen mezelf dus nu eerst.
En waar begin je dan? Help! Wie ben ik? De muziek helpt nu even niet meer, ik moet mezelf minstens een maand gaan afzonderen in een ver gelegen klooster......Dit is overigens iets dat ik zo'n 9 jaar geleden al eens serieus heb overwogen, toen ik een opleiding richting onderwijs moest staken wegens de zorg voor 3 kleine kinderen,wat echt te zwaar voor me werd.
Ok, dat is geweest. Nu kan ik denken: er is vast een reden waarom ik toch niet verder ben gegaan.
Ik ontdekte wel tijdens de lerarenopleiding dat ik het heel leuk vond om de les in een soort van theatervorm te brengen, en ook dat de creatieve vakken zoals tekenen me verreweg het meeste aanspraken! Dus toch iets van geleerd, ondanks dat ik het een zinloos jaar vond omdat ik het niet af heb kunnen maken.
Zit er al een tijd aan te denken om evenementen te gaan organiseren, maar dit is slechts 1 van de vele mogelijkheden. Mijn eigen blog ben ik al gestart, maar ook wil ik een eigen website waarbij ik creatieve produkten ga verkopen.
En oh ja, natuurlijk ik ben op zoek naar een eigen atelier-ruimte waar ik lekker kan tekenen, etsen en lino-snedes maken.
Mogelijk ga ik in september de opleiding SPW4 of SPH doen. Maar ja, dan in 1 jaar als het kan want ik heb al zoveel gestudeerd zonder dat ik er wat mee kon daarna. Dus ik heb geen tijd te verliezen eigenlijk! Mooi, nu heb ik een positieve gedachte gevonden waar ik me eens aan vast ga houden..... En ook mezelf eens wat meer op de eerste plaats gaan zetten. Want als ik dat niet doe kom ik namelijk niet in de richting te zitten die het beste bij me past. Het kan niet anders. Voor zoiets is het altijd het verkeerde moment, voor mij in ieder geval omdat mijn kinderen ook veel aandacht van me vragen.
Maar het gaat komen, als ik eerst maar uit het vaste stramien kan komen van banen aannemen die ik niks vind en die me dus logischerwijs ook totaal niet blij kunnen maken. Waarbij je geen waardering krijgt van je chef. Waarbij je uren door de anderen worden bepaald, jij als werknemer heel flexibel moet zijn maar het bedrijf helemaal niet!? Je telkens maar 1 dag van tevoren weet of je de volgende dag moet werken? Wat een stress en wat een onzekerheid. Hier ga ik dus niet meer voor kiezen, nee hoor, ik ga echt niet meer terug naar af.......
Dit is best eng, want dan kom je nog meer in zo'n fase van zelfonderzoek terecht. Nog meer jezelf onder de loep nemen. En dan botst ik vrij snel op tegen het feit dat ik erg onzeker ben en het oordeel van andere mensen vrees. Als er ergens iets mis gaat, denken mensen vaak dat ik de schuldige ben. Of is dit mijn projectie omdat ik gewoon aanneem dat mensen zo over mij denken, en ook van het feit dat ik zelf niet overtuigd ben dat ik het kan? Oh nee, ik dacht serieus dat ik deze fase al lang doorlopen had, maar ineens voel ik van niet.
Dus, wat gebeurt er? Ik loop tegen een gigantisch dikke muur op. Ik ben ontzettend bang voor afwijzing. nou daar zit je dan..........Gevecht tegen mezelf dus nu eerst.
En waar begin je dan? Help! Wie ben ik? De muziek helpt nu even niet meer, ik moet mezelf minstens een maand gaan afzonderen in een ver gelegen klooster......Dit is overigens iets dat ik zo'n 9 jaar geleden al eens serieus heb overwogen, toen ik een opleiding richting onderwijs moest staken wegens de zorg voor 3 kleine kinderen,wat echt te zwaar voor me werd.
Ok, dat is geweest. Nu kan ik denken: er is vast een reden waarom ik toch niet verder ben gegaan.
Ik ontdekte wel tijdens de lerarenopleiding dat ik het heel leuk vond om de les in een soort van theatervorm te brengen, en ook dat de creatieve vakken zoals tekenen me verreweg het meeste aanspraken! Dus toch iets van geleerd, ondanks dat ik het een zinloos jaar vond omdat ik het niet af heb kunnen maken.
Zit er al een tijd aan te denken om evenementen te gaan organiseren, maar dit is slechts 1 van de vele mogelijkheden. Mijn eigen blog ben ik al gestart, maar ook wil ik een eigen website waarbij ik creatieve produkten ga verkopen.
En oh ja, natuurlijk ik ben op zoek naar een eigen atelier-ruimte waar ik lekker kan tekenen, etsen en lino-snedes maken.
Mogelijk ga ik in september de opleiding SPW4 of SPH doen. Maar ja, dan in 1 jaar als het kan want ik heb al zoveel gestudeerd zonder dat ik er wat mee kon daarna. Dus ik heb geen tijd te verliezen eigenlijk! Mooi, nu heb ik een positieve gedachte gevonden waar ik me eens aan vast ga houden..... En ook mezelf eens wat meer op de eerste plaats gaan zetten. Want als ik dat niet doe kom ik namelijk niet in de richting te zitten die het beste bij me past. Het kan niet anders. Voor zoiets is het altijd het verkeerde moment, voor mij in ieder geval omdat mijn kinderen ook veel aandacht van me vragen.
Maar het gaat komen, als ik eerst maar uit het vaste stramien kan komen van banen aannemen die ik niks vind en die me dus logischerwijs ook totaal niet blij kunnen maken. Waarbij je geen waardering krijgt van je chef. Waarbij je uren door de anderen worden bepaald, jij als werknemer heel flexibel moet zijn maar het bedrijf helemaal niet!? Je telkens maar 1 dag van tevoren weet of je de volgende dag moet werken? Wat een stress en wat een onzekerheid. Hier ga ik dus niet meer voor kiezen, nee hoor, ik ga echt niet meer terug naar af.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten